Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

JJ

Czy wszystko już było, czy się nic nie zdarzy?
Tej ścieżki zawiłej nie przejdziesz dwa razy,
lecz ona jak taśma się dalej przewija,
bo nikt jej nie przeciął i ciągle jest czyjaś.

To prawda, że wolniej już kręcą się szpule,
sentencje tną serce wrażliwe i czułe,
a gesty swym ciepłem potrafią rozmarzyć
lub chłodem poranić, łzą spłynąć po twarzy.

Zaś jutra nikt nie zna i losu nie kupi.
Przez bramkę przepuszczą i mądrych i głupich,
by wszystko rozpocząć już w innych wymiarach,
gdy wszelka ułomność na ziemi została.

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

Jacku, serdecznie Ci dziękuję. Twój wiersz wpisuje się w odwieczną dyskusję nad tym, co jest w życiu najważniejsze i co pozwala nam przejść do końca z podniesioną głową, pokonując wszystkie góry i doliny na drodze. To, że mój skromny wiersz stał się dla Ciebie inspiracją, jest dla mnie wspaniałą nagrodą. Dziękuję też za Twoją obecność na wieczorze w "Życie jest fajne", gdzie ten wiersz i kilka innych, miałam okazję zaprezentować. Jak dobrze mieć przyjaciół :)
A to mój wiersz:

PLECAK Z MARZENIAMI

A jeśli wszystko już było
i nic się więcej nie zdarzy,
czy ścieżkę życia zawiłą
przemierzać można dwa razy?

Składanki wielką kobyłą
w śmietniku głupich kolaży,
z przeszłości dawnej mogiłą,
utworzą nowe obrazy.

Czy jutra odkryć zawiłość
jeszcze się uda odważyć?
Odmienić coś? Chyba siłą!
Lecz zawsze można pomarzyć.

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:) @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...