Liście

[Marcin_Kryłowicz]

W ten jesienny dzień kontempluję,
Powiew wiatru złe myśli wywieje z mojej głowy,
Wolny od szarości, złociste barwy liści ubiorę
W ten jesienny dzień październikowy.

Lato umarło, lecz się tym nie przejąłem,
Odrodzi się jak feniks z popiołów.
Wraz z nim umarły męczące drobnostki
Biegnące do niebytu padołów.

Opadające listowie szepcze do mnie:
"Nie drażnij serca, przeszłość przyszłości ustępuje,
Każdy koniec to czegoś nowego początek."
Ja posłucham i uwierzę, o swym losie zdecyduję.