Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Odszedłeś...
Uleciałeś do Boga.
A mnie boli serce, kości , krzyż i noga...
Wiem, nie chciałeś mnie zostawić,
tez nie lubisz samotności.
Lecz, ty śpisz teraz smacznie,
a ja sama, stara wśród nowości.
Ciebie pokocha może
barwny liść kasztanowca.
Mnie nikt już, nigdy...
Bom mała śiwa i obca.
Ciebie pocałuje może
słowo szczerej modlitwy.
Na moich ustach już dawno
inne usta nie kwitły.
Tobie zagra pięknie
wiatr, na srebrnym swym flecie.
Mnie nikt już. Bo kto by grał
serenady starej kobiecie...

Ty jesteś pamięcią,
dobrych poetów natchnieniem...
Proszę miły, pociesz
utul...choćby marzeniem.

Opublikowano

Mam nadzieję, że "krzyż" co boli - to nie "od Boga"?
Pisze Pani tak, jakby nie wierzyła w raj ("ty śpisz teraz smacznie").
"Bom mała śiwa i obca" - (siwa) - proszę Pani, PeeL z dostaniem pracy w charakterze sekretarki może mieć kłopoty, ale jest wiele innych możliwości.
"Ciebie pocałuje może
słowo szczerej modlitwy" - to mi się nie podoba! Kto się tak modli? ("pocałuje"!)
Wydaje mi się, że PeeL mimo wszystko za bardzo koncentruje się na sobie, na opisie swoich "krzywd", a to przecież miał być wiersz o Nim.
pzdr. b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...