wróżba

[luna_]

pył atomów a w nim
jeszcze mniejszy pył (...)

mierzę nadzieje resztkami wypłowiałych myśli
wróżąc ze świeżej garści ziemi
z konstelacji wieczornych gwiazd odczytuję twoje zamiary
świt tworzy drogowskazy i nie pyta o przeznaczenie

znaleźliśmy się w chwili żeby samotność zapłodnić słowami
noc przemianować na dzień i wymyśleć siebie obok
w chmurze kosmicznego pyłu
nie pytaj więcej o przypadki
ot i nagle się stało

pragnienie objawia się tęsknotach
stawiając sumienie w stan oskarżenia

[WiJa]

przepraszam bardzo, ale wypłowiałe myśli kojarzą mi się (najbardziej)z wypranym mózgiem, i przez tę zaporę myśli nic więcej do mnie nie może dotrzeć :)
mogę tylko dodać, że z kolei wróżba najbardziej kojarzy nie się z wróżeniem z fusów :)

[Kraft_]

świetny wiersz... :)

[Waldemar_Talar_Talar]

@luna_

Witaj - fajnie tak czytać z gwiazd - wróżyć z ziemi no i myślami
które mierzą nadzieje .
Bardzo to wszystko zgrabnie brzmi ...
pozd.

[luna_]

@WiJa
ważne, że czytasz Wija i starasz się zrozumieć. dziękuję.

[luna_]

@Waldemar_Talar_Talar
dziękuję :)