Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

patrzę w niebo
krzyczący jastrząb przybiera postać anioła
chmury tworzą drogę do równin horyzontu

wszystko się zmienia otwierając
nowy wymiar myśli o przemijaniu
trwam w chwili
w której nieprzytomny czas chwycił mnie za ręce
biel dłoni blaknie pokrywając się siatką dni
zgarniam powietrze jak gdybym chciała
wypłynąć z nurtu zdarzeń
przez palce jak woda przeciekają zegary

kiedy nie można wszechświata zrozumieć
można próbować go udomowić
zmieścić w garści
z miliardów gwiazd utworzyć własną klepsydrę
oczekiwania na to co nieuchronne

Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar
z tym zaskakiwaniem wolałabym, żeby życie się wstrzymało. ostatnio mam dosyć niespodzianek... dziękuję, że się zatrzymałeś Waldemarze i napisałeś słowo o swoim odbiorze tekstu :)

Opublikowano

@WiJa
prowokujesz do dyskusji Wija :) myślę, że w przemijaniu i refleksji nad nim liczy się i przeszłość i przyszłość, jakieś plany, ale czy mam rację?

Opublikowano

@Marlett
chyba jestem trudnym człowiekiem. nie czekam na przyszłość. po ostatnich wydarzeniach w życiu wolałabym, żeby jej nie było. pozostało mi TERAZ. dziękuję, że zatrzymałaś się na chwilkę pod moim tekstem i za refleksyjną wypowiedź :)

Opublikowano

@luna_
dla wiary to, co było jest tym, co jest, i to co będzie jest tym, co jest. jakby to inaczej powiedzieć, to, co było (nigdy) nie przeminie, a to, co ma być, to będzie, a nawet ciągle jest, skoro tym żyjemy, czyli to już przeżywamy :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy   Ten wiersz to wielowarstwowa narracja, która przywodzi na myśl atmosferę dekadencką i symbolistyczną. Narrator to postać całkowicie wyalienowana z ludzkiego świata, nie rozumie ludzi - ich emocjonalności. Ale rzeczywiście najmocniejszym elementem jest sposób, w jaki opisuje martwą dziewczynę - z wyrafinowaną estetyką. Żałuje nie człowieka, ale zniszczonego piękna. To dekadencka wrażliwość, która stawia formę ponad treść, piękno ponad życie. Jest w tym tekście również teatralność - narrator traktuje ten dramat jako przedstawienie.  Ten tekst bardzo dobrze się czyta, bardzo mi się podoba.
    • @markchagall Witaj, czy może tak być, że troszkę pospieszyłęś/łaś się z publikacją i wkradło się parę drobych błęów. "A ciężko to pudełko" - podnieść, zamknąć..? , czy miało być "A ciężkie to  pudełko". Ale może wszystko jest zamierzone i celowe, nawet to, że jest tylko jedna kropka w środku wiersza, czy np. słwo "wstanie", a może  "w stanie". W poezji wszystko jest możliwe i dozwolne, więc jeśli tak miało być, to neich tak zostanie. A tak to pomysł fajny. Zakręcony.
    • Na osi życiowej narracji Czas mi wraca do jednego punktu  Zamknięty jestem w pudełku przeżyć Pośród pełnych kartonów  w pokoju czasoprzestrzeni.  A ciężko to pudełko Jakby było całym pokojem A mikroświat  Stał się ogromnym wszechświatem W którego złożoności się kompletnie gubię Wracając do punktu  Z którego nie jestem wstanie ubiec  
    • Sennnns... A potem kolejny dzień trwania w nonsensie w ruchu. Ileż to razy musiałem się tutaj obudzić, a mój budzik uchodził za wielką wredotę ...   Warszawa – Stegny, 29.12.2025r.
    • @Berenika97 też mam takie marzenie. Dlatego jestem tutaj na portalu, dlatego piszę i czytam wiersze. I wierzę w dobro, bo ono jest w każdym człowieku, tylko trzeba je dostrzec, nawet jak obwarowane jest wysokim żywopłotem z kolcami, to ja staram się ujżeć w nim kwitnące, pachnące róże.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...