Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeśli snem jesteś
co nocami kusi
proszę nie odchodź
nie daj mi się zbudzić

jeśliś zapachem
co słodyczą dusi
zachwyć
oczaruj
pozwól znów się łudzić

falami ciepła przychodź o poranku
słowikiem śpiewaj
towarzysz swym cieniem

wiosną przyjdź do mnie
nie-doszły kochanku
by stać się wreszcie
spełnionym marzeniem



[18.12.2004.]

Opublikowano

Rzeczywiście śliczne!

Jest to klasyczny wiersz pięknie rozpisany - "przezwrotkowany". Drobne uwagi:
Dwa razy niepotrzebnie moim zdaniem występuje "jeśliś". I jeszcze "ogarnij" jest za długie. I dla rytmu też lepiej byłoby:

jeśli snem jesteś
co nocami kusi
proszę nie odchodź
nie daj mi się zbudzić

jeśliś zapachem
co słodyczą kusi
olśnij
oczaruj
pozwól znów się łudzić

falami ciepła przychodź o poranku
słowikiem śpiewaj
towarzysz swym cieniem

wiosną przyjdź do mnie
nie-doszły kochanku
by stać się wreszcie
spełnionym marzeniem



Podoba mi się nie-doszły, czyta się ogromnie sympatycznie, stwarza nastrój. Bardzo +

Opublikowano

Jacku P. dziękuję za dobre słowo :) Rozważam zmiany, choć przyznam szczerze, że "olśnij" nie do końca mi odpowiada. Brzmi całkiem całkiem, ale nie oddaje tego, co chcę przekazać. Masz pomysł na zastąpienie "jeśliś"? Jeszcze raz dzięki. Pozdrawiam.

Opublikowano

Przeczytaj pierwszy wers w mojej propozycji. Już tam jest uwzględnione to "jeśliś": jeśli snem jesteś. Rozumiem doskonale, że "olśnij" Ci nie odpowiada, bo jest prawie synonimem "oczaruj". Dałem dla przykładu, że tam powinno być coś dwusylabowego: otocz, zgarnij, pochwyć, opłyń, zachwyć... bo w ten sposób jest zachowany kojący rytm tego wiersza.
Pozdrawiam nieustająco.
Ja.

  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta O! Romantycznie bardzo.
    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...