robótki ręczne

[miła miłka]

w oczka szalika
wplatam tęsknienie
niezwyczajne
bladą nitką

czarnym wzorem
snuje się smutek
przeciąga się
po kolana

zgubiłam oczko
z resztką uśmiechu
dziurą po środku
wyziera ból

związuję frędzle
samotności

wykradam ciepło
z poplątanych dni

przeczekać zimę

[Arena Solweig]

Spodobał mi się Twój wiersz – nie wiem, czy umknął innym… miałabym kilka uwag co do formy. Poprzestawiałabym szyk niektórych wyrazów, ale może to zmieniłoby przekazane treści, dlatego na razie wstrzymam się z moja propozycją.
Zwróć uwagę może na drugą zwrotkę, aby uniknąć tego dwukrotnego ”się”.
Nie podoba mi się także ”dziura po środku”, i jeszcze ostatnia sugestia – co do końcowej partii – a gdyby tak "samotność związuje frędzle” i bardziej optymistycznie "przeczekam zimę” ? Pozdrawiam serdecznie Arena