księżyc

[magda onuch]

cichy i spokojny
zgasł w zapomnieniu
spadł w otchłań
głębię traw brunatnych

nie prosił o pomoc

teraz znów w pełni
śmieje się
świeci co noc
żabom i ważkom
grającym koncert
na dwie samotne wyspy
i jeden księżyc

[anuncja em]

Taaak, lubię księżyca podziwianie i właśnie dzisiaj wracając do domu patrzyłam mu w uśmiech rogalika, a wiersz... podoba mi się, bo trudno jest napisać coś niebanalnego o księzycu.
pozdrawiam księzycowo
an.em


Prosimy wyłącznie o komentowanie wierszy i uzasadnianie wyrażanych opinii. Komentarz narusza regulamin oraz zasady serwisu.

Moderator

[Jacek_P.]

Ech ten księżyc! Lunatyków wabi, lunnonauci go depczą, a on, spokojnie obojętny, patrzy na to wszystko z góry.
Sympatyczny obrazek malarsko-muzyczny, bez szukania zbyt piętrowych skojarzeń. Podoba mi się, i przypomina mi mój zapomniany wierszyk o księżycu. Tylko, że mój ma tytuł "Drzewo". Wkleję go za godzinę, kiedy mój czas nastanie.
A tymczasem pozdrawiam selenistycznie.
Ja.

[magda onuch]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo dziękuję za miłe słowa, wydaje mi się jednak, że niezwykłość i niebanalność zawiera się tu głównie w samym księżycu, a nie w słowach :]

pozdrawiam, Magda