Zgniłe myśli

[Mateusz_Wojciechowski]

Rzeka wylewa z koryta
Głośny huk stukają kopyta
Wzrok ognisty wzrok pali mnie
Choć krzyczę choć głośno wale nie… Nie powiem nie


Przegniły mięsień bije coraz słabiej
A ciało choć młode wygląda od śmierci marniej
Splamione splamione krwią swej duszy
Której nic prawie nie wzruszy
I choć groch myśli uderza o ciało
A świat maluję się to na czarno to na biało
Kwiat więdnie moc opuszcza życie
Mówiąc że coraz to trudniejsze tu bycie


A miazga miażdży to co już zmiażdżone
Me ciało płonie po prostu płonne
Kruchy kamień rozdrabnia skałę
Zagłada wygłasza kare
Koniec koniec to już koniec
Czekaj aż zadepcze cię stado owiec