Szczęście.

[renata_majak]

Kiedyś obudzę się i będę w końcu szczęśliwa.
Odsłonię zasłony z okien za którymi chowałam się codziennie
przed słońcem.
By nie ujrzało mego smutku.
Posprzątam mieszkanie i podleje wszystkie kwiatki
by pachniały jak dawniej.

Wiem że nie oddam tego szczęścia
i będę trzymać zębami.
Za wszelką cenę.
A jeśli znowu mnie opuści ?
Odejdę na wieki na zawsze...

[Natalia__Rainbow]

rozumiem emocje, ale literówki, ortografia, powtórzenia, zdrobnienia, niestety nie dla mnie, mimo to słonecznie pozdrawiam:)

[Pola_Paris]

Witam Renato,
niestety, mi również wiersz zupełnie nie przypadł do gustu. Napisany jest bardzo niechlujnie, z błędami, ponadto treść zupełnie banalna. Nie widzę tu żadnej głębszej myśli, ciekawszej frazy, na którą warto by zwrócić uwagę. Całość jest właściwie powtarzaniem tego, że kobieta chce być znowu szczęśliwa. Jak każdy.
Zabrakło chyba pomysłu, jestem w stanie to zrozumieć, ale uważam, że przed dodaniem kilkulinijkowego utworu można sprawdzić blędy, zapoznać się z zasadami interpunkcji. Naprawdę, to nie wymaga dużo wysiłku, a świadczy o szacunku dla czytelnika.
Pozdrawiam

[Sabre_Wolfik]

@renata_majak

Renato jak ślicznie zabrzmiałaś. Niewinnością poezji. Fajnie, że wychyliłaś nosek zza zasłon. Sprzątaj, podlewaj i pisz więcej. O szczęściu.

A Paniom od powyższych komentarzy, życzę smacznych słowników. Niechaj nie pogardzą twardymi oprawami, aż do zębich zgrzytów. Oby tylko kajdany jęczącej gramatyki za bardzo nie myliły im się z regułami fizyki.