Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie bardzo zieleń; oliwkowa woda
i prószy śniedzią; w ślad za seledynem
trawiaste echa i żabki przeziębień;
nie bardzo wiosna.

Nie całkiem czerwień; lewiatan spełnienia
nie tak szkarłatny, jak pąsowy; odpływ
z zatoki różu na płytki cynober;
nie całkiem krwawo.

Nie dość niebiesko; chmury dźwigające
belkę kobaltu; burze granatowo
dudniące; wreszcie: nagła siność noży;
nie dość szafirów.

Niezbyt bolało. Pociąg zabrał swoje,
nieco spóźniony. W kopercie po żalu
teraz pieniądze leżą. Jutro remont.
Niezbyt śmiertelnie.

Opublikowano

Hmm...
Czytałem powoli i starałem się coś z tego zrozumieć :)
Ciekawa forma. Powtórzenia "Nie" - nie przeszkadzają, zamieniają w ciekawą wyliczankę.
Chaos nieco zniekształca i utrudnia interpretację, ale nie dam się ponieść pozorności ;)

Mam dziwne wrażenie, że na koniec zabrakło pomysłu:

"Nie bardzo zieleń;
(...)

Nie całkiem czerwień;
(...)

Nie dość niebiesko;
(...)

Niezbyt bolało.
(...)"
Można by to poprawić - jeżeli odmienność zakończenia, ma inny cel to owszem taka odmienność może ostać ;)

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

No i doczekałem się pierwszego komentarza od Ciebie, Piotrze!

Nie jest to żadne cudo; taki pastisz - aczkolwiek staranny, nie myśl. Ostatnia zwrotka: metaforyczne barwy "odciągnięte", ptaki barw i subiekcji odleciały, a zostaje monochromatyczne życie, sytuacja po tym, jak "przyczyna złudzeń" odjechała itd, itp... Banał? Tytuł miał mnie trochę usprawiedliwić, a i podironizować. Efekt oraz reszta - już po stronie czytelnika, nie będę się b r o n i ł ani dointerpetowywał :)

Pozdrawiam.

Opublikowano

Witam ...........śliczny wiersz Panie Witoldzie, choć musze się tu przyznać
że na początku bardzo ciężko było mi tu nadążyć za barwą.
I myślę że jest to jedyny powód braku komentarzy, ponieważ trzeba tu jednak
zaangażować minimum wyobraźni co dla niektórych jest niestety ponad siły :) :)

pozdrawiam jesiennie ....Paweł

Opublikowano

"Niezbyt śmiertelnie"?
Zawsze jest śmiertelnie - powaga :) Niech Pan się rozejrzy: już nie wolno żartować!
Ad rem zatem, zanim ktoś (śmierć?) nas wytnie :)
Leksykon albo podręczny zbiorek dla malarza (barw, określeń - skojarzeń).
Piękna średniówka, dopracowana w tych dwukropkach (specjalnie trzy razy czytałem, bo mi się rozłaziło).
"Niezbyt głęboko" - wie Pan, mam takie dziwne skojarzenie z tą frazą i -rozumie Pan, że nie mogę tu tego rozwinąć, bo chcę żeby ten komentarz Pan przeczytał - wydaje mi się, że nie zawsze musi być głęboko, żeby było dobrze ;) Impresjonizm coś ludzkości dał!
pzdr. b
ps. Mam nadzieję, że uzasadniłem "dość głęboko" - na tyle, żeby bezproblemowo ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...