Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

trzymaj mnie mocno przy sobie
jeśli nawet nie musisz
czujesz jak dziecko bezpiecznie

jeśli bym chciała łyk wody
lub odrobiny powietrza
trzymaj mnie jeszcze mocniej
bez oddechu jestem mniej grzeszna

najlepiej zetrzyj mnie na proszek
może będę bardziej łagodna
uwięź guzik pętelką wiesz
nie mam natury niewolnicy

Opublikowano

@Mieczysław_Borys
Wybrałam słowo jasyr ponieważ fonia bardziej mi się podoba od słowa; niewola.
Niewola jest zawsze niewolą.
Każdy z nas jest w jakiś sposób zniewolony.
Wolne są jedynie nasze myśli .
Nie znają zniewolenia ni granic ni czasu i przestrzeni .
Dziękuję .
PozdrwiaM.

Opublikowano

@Marlett - Marlett, tak i mi się lepiej widzi, że jasyr jest lepszym słowem w tytule wiersza,
niż niewola, raz z tego powodu, że bardziej poetycko brzmi, a po drugie od razu nie każdy załapuje o co tutaj chodzi i musi przeczytać wiersz. Dobrze pomyślane. Ale tutaj Panią złapię za słówko, że: "Każdy z nas jest w jakiś sposób zniewolony.
Wolne są jedynie nasze myśli .
Nie znają zniewolenia ni granic ni czasu i przestrzeni . "

A zatem m. in. ja to robię w wierszach. Dziękuję. Całuję Pani dłonie. Miłego dnia. Mietko.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...