Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie myśl już o mnie, Panno
Z moich kawalerskich lat.
Nie możesz już być moją Anną,
Skoro upłynęło czasu szmat.

Nie mogę już Ci nazrywać
Łąkowych i polnych kwiatów.
Nie mogę już z Tobą bywać,
Skoro życie na mnie wykonało tysiące batów,
Że tylko aż wierszowym się stać,
Bo już nie mogę nic więcej Ci dać.

Nie żałuj już mnie, Panno
Z moich kawalerskich lat.
Tęsknota i żal już na marne,
Gdy ze mnie tylko wierszowy grat.

Czas już nadszedł zapomnieć o mnie, Panno
Z moich kawalerskich lat.
Nic już nie przedstawia się tak zgrabnie,
Nawet ten stary pamiętliwy sad.

Czas już najwyższy zapomnieć o mnie, Panno
Z moich kawalerskich lat.
To wszystko już było tak dawno,
Tak dawno aż stał się inny świat.
https://www.youtube.com/watch?v=oXP215kjpEw

Opublikowano

Witam, lubię wolne komentarze..
czas tak odległy...a Jedak nadal ja by działo sie=ę to teraz
człowiek nigdy nie zapomina, zawsze pozostawia dobre wspomnienia.
i ciekawe jest to że najchętniej chciałby swoją przeszłość urzeczywistnić od nowa

Opublikowano

Monika_Myszka - droga Myszko, myślę że wielu ludzi również i ja tak bym chciał:
"i ciekawe jest to że najchętniej chciałby swoją przeszłość urzeczywistnić od nowa"

Wielkie dzięki za czytanie i miły wpis. Pozdrawiam.

A teraz w wersji oryginalnej: https://www.youtube.com/watch?v=0TgrHXa2kE0

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...