twarze bez głosu.

[monika_dudzik]

Znów uderze! Głosu nie ośmiele
Krzyknę!
Bliski jest mi sen

Nie jesteśmy w kościele z ciszą przy modlitwie
Spowiadać będzie się dusza nad ciałem, kiedy odejdzie.
Za pózno będzie, by zmieniać tatuaże losu, rękawy wydziarane już bezbronne, gdy opadną ręce na łóżku szpitalnym.
Krwią wrogów zalane suknie i twarze bez głosu.
Czujecie?
W powietrzu unosi się gorzki zapach migdałów. Na językach, pod językiem. Czyhając tylko na sygnał, połkniecie porażkę.

I tłumaczcie sobie, że jest życie po życiu.
Albo teraz, albo nigdy.
I tłumaczcie sobie, że ktoś był już, albo zacznijcie być...

[Iru_De]

Znów uderzę! Głosu nie ośmielę. Krzyknę!
Bliski jest mi sen. Nie jesteśmy w kościele
z ciszą przy modlitwie. Spowiadać się będzie
dusza nad ciałem, kiedy odejdzie.

Za późno, by zmieniać tatuaże losu,
rękawy wydziarane już bezbronne,
gdy opadną ręce na łóżku szpitalnym.
Krwią wrogów zalane suknie i twarze

bez głosu. Czujecie?
W powietrzu unosi się gorzki zapach migdałów.
Na językach, pod językiem. Czyhając
tylko na sygnał, połkniecie porażkę.

I tłumaczcie sobie, że jest życie po życiu.
Teraz, albo nigdy. Tłumaczcie sobie,
że ktoś już był, albo być zacznijcie...

moja wersja, trochę przerzutni, uspokojenia....