W ciszy poranka.

[zamiatacz_ulic]

W ciszy poranka budzę swe zmysły,
jeszcze nie wiem kim jestem, w promieniach
wschodzącego Słońca, lecz wiem, że nie
jestem kłamcą, który chce uciec, zranić,
Na pewno otwierając co dnia oczy
próbuję Ci powiedzieć, że nie może być
Świata w którym, byśmy mogli żyć, tak czasem
trudno Wierzyć, i o wszystkim zapomnieć, lecz czy
serce me może,
w stanie jest stracić,
te wszystkie chwile, w których szybowaliśmy po niebie.
i tylko w ciszy próbuję znaleźć pokrzepienie,
by nie umierać każdego poranka, w tęsknocie, by
wszystkie prawa spisane, kiedyś na kamiennych tablicach,
mogły się dopełnić, wybrzmieć w swej treści,
Dlatego na pewno nie jestem kłamcą,
W dotyku, w świetle Księżyca.