Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czasami... Zaczynam się czuć jak samotny astronauta, gdzieś...
Mówię sam do siebie.
Wieczorami, gdy zapada zmrok, siedzę i patrzę w niebo.
Cień i mrok. Czarna materia.
Spadające gwiazdy już nie niosą życzeń.
Żadnych życzeń i nadziei.
Czas wszystko obejmuje, nie ucieka. Czas jest płynnym narzędziem śmierci.
Kim jestem? Jestem czym jestem.
Przedmiotem, igraszką, istotą nieistotną.
Lecę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...