tama

[karolina pekala]

jestem tamą życia
pragnę usidlić je w ramionach
i już nigdy nie wypuśćić
chcę poczuć je w sobie jak ciebie
a potem po cichu.....nie bojąc się niczego
swobodnie odejść
w odchlań jednoczącą wszystkich tych
którzy niegdyś byli tym życiem

[Dusza Pegaza]

Według mnie trochę banalny, ale może własnie to, co banalne jest najpiekniejsze. Pozdrawiam

[Witold Marek]

Dobry punkt wyścia; mniej podoba mi się realizacja: zbyt dosłownie Pani opisuje charakter tej "tamy". Nawet skracając o parę wersów - warto nieco uabstrakcyjnić, uskrzydlić tę wizję.

Proszę poprawić: "wypuśćić", "odchłań".

Pozdrawiam.