Tytuł zbędny

[M_Patriota]

Jak pięknie mnie nazwałaś:
"Jesteś poetą".
Wtedy poczułem się tak;
jakobym nieba dotknął,
jakobym ptakiem na niebie był,
jakobym w przestrzeń natchnieniem wzlatał - i pomknął.
Tam odnalazłszy Ciebie z Tobą żył...

W tym czasie mówiłem do Ciebie nie słowem,
a miłością podniety po dreszcze,
będąc już nie ptakiem, a aniołem,
tworząc uczucie delikatne jak tworzą wieszcze.
Jak tlen, którego się nie czuje,
dzięki któremu, choć się żyje,
prosząc uczuć jeszcze i jeszcze.

I tam będąc z Tobą raju doznając -
w którym z poety zmieniając się w słowika,
chciałbym od bladego świtu
po zmrok cichy śpiewać Tobie uczuciem grając,
aż do pełnego z satysfakcją zachwytu.

A nocą spokojną pieścić Ciebie,
przy tym słowami poezji władając
po brzegi natchnienia i wzruszeń bogatych,
czego w tym my oboje jeszcze nie doznając.
I już odtąd i po tym na spełnienie nie czekając,
chwaląc Boga o nic nigdy już nie błagając.

Tak jak amen w pacierzu.

https://www.youtube.com/watch?v=deuc5lKOCno

[Jan_Wodnik]

szczere i poruszające wyznanie... Pozdrawiam ciepło...J.

[M_Patriota]

Janku, serdecznie i miło dziękuję. Pozdrawiam