Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Trochę u mnie jest, jeżeli mogę, inaczej.
Zawsze byłem wojownikiem, od zawsze.
Może w pewnym momencie znudziły mnie
Wszystkie moje zwycięstwa, a może słowa
Drogiej bardzo mojemu sercu osoby,
''kto ni raz łzy nie uronił,
ten nigdy nie znajdzie się w niebie''
zmieniły sposób mojego postrzegania.
Z czasem zrozumiałem, że zwycięstwa moje
były moją totalną porażką.

Opublikowano

@zamiatacz_ulic

Chodzi mi o to, że trzeba wiedzieć kiedy trzeba być twardym, bezkompromisowym
a kiedy pokornym. Tylko wtedy idziemy właściwą ścieżką.

Ważne jest by siła nie wynikała z pychy, lecz z pokory.

Serce miękkie jak wosk, wola ze stali.

"Z czasem zrozumiałem, że zwycięstwa moje
były moją totalną porażką" - zależy o co się walczy.




Opublikowano

@Paulina_Murias
Świat materialny jest niczym,
''Choć strudzony wędrowcze,
Zaznaj mego cienia, uśnij w
Pokoju własnych myśli'' , tak
Bym sobie wyobrażał to co
nie powiedziane, a jednak
Aż krzyczy, o tym jak
Drzewo mówiło do Jezusa.

Opublikowano

@zamiatacz_ulic

Chyba adekwatny będzie tu jeden z moich ulubionych cytatów:

"Korzystaj ze świata, ale nie dozwól, aby cię świat opanował" (św. Augustyn)

Świat materialny jest ważny o ile jest narzędziem naszego duchowego rozwoju.

Opublikowano

@Paulina_Murias
Świata materialnego tak na prawdę nie ma,
jest wymyślony przez innych, dlatego mamy
Wolną wole i SERCE, by móc dokonać wyboru,
i jeszcze jedno, co umyka w naszych rozważaniach,
jest jeszcze to, że
Od czasu do czasu pojawiają się na
Ziemi ludzie Oświeceni,
Jak na przykład Jezus, po to, by nam
Było łatwiej wybrać
Tą właściwą ścieżkę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 tak jak najbardziej będzie szczęśliwa 
    • @huzarc - niepotrzebnie.   śmierć nie jest niema- za nią kryje się nazwisko, imię- ktoś- osoba- ktoś komuś najdroższy, najbliższy, ktoś kto ma tyle do powiedzenia. śmierć dosięgnie wszystkich- ale gdy nadejdzie czas, ludzie nie powinni ginąć od rakiet, dronów i nowoczesnych wynalazków powinni żyć   ps. Ale śmierć zawsze jest niema- Twoje słowa. przypomniałeś mi  klasyka- to:  Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili który stwierdził, "że śmierć milionów to statystyka, śmierć jednego człowieka to dramat"   @huzarc Twoje słowa Ale śmierć zawsze jest niema- są dramatem.          
    • @Annna2 A To widzisz, zdaje się nie połapałem się, miewam tak...
    • Czym jest człowiek?... Skorupą z gliny ulepioną… Z prochu, z pyłu sypkiego – weń duszą włożoną. Ona w tej miałkiej masie nie więdnie lecz żyje, Czy to nie cud?... W tym dzieło stworzenia się kryje; Owiane tajemnicą – nierozwiązywalną. Być może Boską?... Piękną?... Na pewno astralną.   To co kruche – na nowo – wciąż trzeba budować, Tak też i ciało strawę musi ci przyjmować, A dusza za życia tę chorobę przejęła, Żeby ją wciąż karmić to człowiecza potrzeba.   Ale czym?... Czym też ona, ta dusza się żywi? Wiarą, że jest coś, co na dłużej uszczęśliwi. Przecież nie nagła rozkosz – ot namiętność byle, Uniesienie chwilowe, które zaraz zginie, Lecz pewność, która mówi: „Zobacz sens istnieje. Nie wszystko płonne, proszę, miej jeszcze nadzieję.”   Jednak dla duszy każdy owoc dziś parszywy, Już na drzewie dojrzewa cały robaczywy. Skoro wiesz, że wszystkie te, które dotkniesz – marne; Sięgnąć po któryś trudu żadnego nie warte.   Więc kroczysz bez nadziei i o suchym chlebie, Pustynią nieskończoną, po jałowej glebie Szukając źródła, w którym woda życia płynie. Ponoć tam jeszcze drzewo poznania się wije.   Ale nie ma oazy – jest fatamorgana, Źródło wyparowało i też uschła trawa, Zostały tylko węże w błocie pełzające; Tak jak ty głodne, na żer – Cię – wyczekujące.   Mimo tego, idźże, bo źródło wypłukało Coś takiego, co duszy mocy by dodało I nie zważaj wcale na jadowite żmije; Walcz o to, co u kresu podróży się kryje. Nie popadaj przypadkiem w przeraźliwy lament, Z odwagą wyjmij w błocie zatopiony diament.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...