Wiatr i ja.

[zamiatacz_ulic]

Mój przyjacielu, tak od dawna podróżujemy
Ty na swój sposób, a ja za tobą próbuję
Swą myślą nadążać, bym mógł czuć to samo,
Co ty, wiem jak to jest, gdy musisz zapłodnić
Wszystkie drzewa i łąki, w bogactwie ich kwiatów,
Traw, lecz czy mógł byś się na małą chwilę zatrzymać,
Wiem, to nie jest w twojej naturze, jesteś zawsze zapędzony,
Taki jesteś, po prostu, pędziwiatr, lecz ja wiem, o czym ty marzysz,
Nie szumieć w kominie kominka, lecz przed kominkiem, wreszcie chciałbyś
Odpocząć.