130| O udrękach serca.

[zamiatacz_ulic]

O dlaczego on myśli wyłącznie o sobie,
Gdy ja wszystko w ofierze mu składam?

Czemu wiecznie dogadza swej własnej osobie,
Ja zaś za nim wciąż drepczę po śladach.

Może wszystko się dzieje wbrew memu życzeniu?
Może brak mi przyjaciół w potrzebie?

Może serce olśnione wciąż trwa w zaślepieniu
I już liczyć nie może na siebie?

Nieustannie się trapię w bolesnej rozterce,
Że odejdzie, lub że jego nie ma.

Na dobitek do reszty zatruwa mi serce
Ta samotnia posępna i nie ma.

W mej miłości do tego, co mnie zapomina,
Zatraciłam rozsądek i honor.

Nie chcę jednak potępiać mężowskich poczynań,
Które zawsze szacunkiem darzono.

Któż ma być przyjacielem w najgłębszej rozpaczy,
Jak nie ten, co jest przy mnie w noc ciemną?

Jeśli serce zawiedzie lub coś przeinaczy,
Któż się jeszcze zlituje nade mną?

Tiruwalluwar
TIRUKKURAL
Święta księga południowych Indii.
fragmenty.