porysowane niebo

[Jolanta_Dzierań]

biało-czerwona nad rupieciarnią
już nie dziwi, jakiś ktoś
zaprzężony do wózka z antykami
mówi dzień dobry.

dziura na dziurze, zakurzony dzień,
dymem śmierdząca noc,
odgradzam się ogrodem -
gdybym mogła żyć bez oddechu.

znowu malujesz sztachety,
i spod wiaty wyciągasz graty,
umeblujesz taras plastikiem
- skonam w samo południe,

z niesmakiem landrynek na ustach
w pantoflach płaskich jak ziemia,
wciąż lubię pomykać rowerem,
wieczorem odstraszam ciemność.

o sukience, czerwonej i zwiewnej
pamiętają zdjęcia w albumach, ja
snem twardym zasnę pod niebem -
w ogrodzie na trampolinie.

cóż, nas już dawno skreśliły
łąki, nad nimi motyle,
długo do siebie milczymy,
wtuleni w białe pokoje.

[sława_zaczek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to całkiem dobry wiersz, ale taki rozstrzelany zapis utrudnia koncentracje ;D

[Jolanta_Dzierań]

sławo, dziękuję za komentarz, spróbuję zmienić zapis, cieszę się, że wiersz przyciągnął twoją uwagę; pozdrawiam:))