Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ach bliżej mi do wykolejonych
nie muszą niczego udawać
(także przed bogiem) bo są wolni jak łany traw
na wiosnę i mewy w przestrzeni fruwają
to krzycząc bez powodu to się zataczając
to szybując nieruchomo pod wiatr stojąc
i tak samo kończą nagle jak piorunem trafieni
bliżej mi ach do wykolejonych
do konających pod sklepem proszących o flaszkę
do tych zamyślonych obdartych na ławkach w parku
do zimnych jak śmierć zimą na działkach
do zataczających się wieczornych par
bełkocących przekleństwa lub słowa miłości
do tych śmierdzących w śmietnikach z wózkami
i zbierających butelki i puszki przy plaży
ach bliżej mi do nich i do ich ołtarzy
i do ich boga co na nich spogląda bez trwogi
jak na czystą nagość tak niespotykaną
jak nasze oczy na siebie nie patrzyły
pewnie dlatego kiedy mój pies wyje
przeciągle aż przechodzą ciarki
i słychać dźwięk dzwonów kościółka za rogiem
myślę o bramie do innych światów
niewykolejonych (choć tak mi blisko tu do nich )
być może przyszedłem stamtąd
by ich ogarnąć nakarmić i na nowo urodzić
miłosiernym aniołem

Opublikowano

Teza niestety jest kłamliwa. Sorry.
Wykolejony jest wolny?
Chyba dopiero wtedy ,jak wątroba całkiem wysiądzie.

Z poziomu (komfortu) tz "normalności" można sobie dywagować: jakim aniołem będę dzisiaj.
Mógłbym też zapytać, czy można być trochę w ciąży, ale wiem, że w tym świecie można:)

Gdyby odrzucić to sztuczne, patetyczne (prawie), marzycielskie, niedorosłe "ach" ....................... ale "ach" tam jest.
pozdr

Opublikowano

tolek: dzięki za popową ilustrację i interpretację, ale to nie ma wiele wspólnego z tekstem....

alicja: maryla rodowicz to nie moja bajka, ale dziękuję za wpis i komentarz

henio: przecztane ze zrozumieniem - bravissimo maestro!

Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski
kłamliwośc tezy ???? w poezji???? Nie rozśmieszaj - to nie traktat naukowy, analiza socjologiczna , wiersz to nie artykuł, przepis kulinarny ani lista zakupów. Zanim zaczniesz pisać - ach...pomyśl.

Opublikowano

@Jan_Wodnik
Oczywiście masz rację. Czasem po prostu zapominam, że śmierć to poetyckie bankructwo życia.

............................. "achy" są migreną z minionej(ych) epok(i).

Co do reszty.
Nawet tu czytałem wiersze: traktaty naukowe, przepisy kulinarne i artykuły.

Samo zestawienie słów: wykolejony - wolny, jest kpiną.

Do reszty nie mam aluzji.

Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski
wyjaśniam , że wykoleiny to neologizm , który rozumiem jako "wykolejoną" drogę ( koleiny) , nie zaś osobnika który jest wykolejony.
Jeśli chodzi o wolność i wykolejenie to jak najbardziej da się to skojarzyć - opuszczenie wyznaczonej drogi jest wyborem ku wolności.
Dopiero nałóg, uzależnienie może być jej zaprzeczeniem. Pozdr.

Opublikowano

Twoim wierszem przypomniałeś mi, Janie, pewnego mężczyznę, który przed cmentarzem w Tczewie mył szyby w samochodach - ubrany biednie ale czysto, dziary na powiekach i przedramionach świadczyły, skąd wyszedł. Po zrobieniu usługi i przyjęciu zapłaty wyjął z kieszeni drewniany różaniec i powiedział, że to jest jego wolność, że z tą wolnością nie rozstaje się nigdy.
Dziękuję za przypomnienie Twoim wierszem, tamtej postaci, i za chwilę refleksji.
pozdrawiam
g.

Opublikowano

Dzięki z interesujący komentarz i czytanie. Swoją drogą mam to szczęście że mnie niezwykle często tacy ludzie zaczepiają ,mam to od dawna i już się przyzwyczaiłem, choć nadal nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje. Pozdr.

Opublikowano

Bliżej Ci do nich, bo ich dostrzegasz, a nie każdy potrafi dostrzec, bo ich rozumiesz, bo oni są szczerzy, mówiąc jak jest po prawdzie, nie ma w nich obłudy - i tym się różnią od większości ludzi. Wiersz jest przemawiający. Pozdrawia Mietko Patriota

Opublikowano

dobrze było do ciebie zajrzeć, wodniku


pokonał strach odrzucił normy nawiązał kontakt z misjonarzami
bytu zwyczajnego pod budką z piwem stał wolny
spijał żywe słowa nawilżał materię czasu uschłego
co zmysły zwodnicze grubą fibrą osłania
poczuł we krwi moszczącą się dziwność dojrzał sens wymarzony
w szaleńczej bezsenności zrozumiał czym jest ta prawdziwa miłość
która sercu daje marzyć nie skąpiąc głowie trzeźwości
w spokojnej wędrówce wzdłuż granicy ciała

(arek nieistecki, ziemianek)


a ponieważ od 'wykolejonych' do 'pomylonych' już nie jest daleko:


[youtube]fHcIys2XOEE[/youtube]



serdecznie pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...