Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ach bliżej mi do wykolejonych
nie muszą niczego udawać
(także przed bogiem) bo są wolni jak łany traw
na wiosnę i mewy w przestrzeni fruwają
to krzycząc bez powodu to się zataczając
to szybując nieruchomo pod wiatr stojąc
i tak samo kończą nagle jak piorunem trafieni
bliżej mi ach do wykolejonych
do konających pod sklepem proszących o flaszkę
do tych zamyślonych obdartych na ławkach w parku
do zimnych jak śmierć zimą na działkach
do zataczających się wieczornych par
bełkocących przekleństwa lub słowa miłości
do tych śmierdzących w śmietnikach z wózkami
i zbierających butelki i puszki przy plaży
ach bliżej mi do nich i do ich ołtarzy
i do ich boga co na nich spogląda bez trwogi
jak na czystą nagość tak niespotykaną
jak nasze oczy na siebie nie patrzyły
pewnie dlatego kiedy mój pies wyje
przeciągle aż przechodzą ciarki
i słychać dźwięk dzwonów kościółka za rogiem
myślę o bramie do innych światów
niewykolejonych (choć tak mi blisko tu do nich )
być może przyszedłem stamtąd
by ich ogarnąć nakarmić i na nowo urodzić
miłosiernym aniołem

Opublikowano

Teza niestety jest kłamliwa. Sorry.
Wykolejony jest wolny?
Chyba dopiero wtedy ,jak wątroba całkiem wysiądzie.

Z poziomu (komfortu) tz "normalności" można sobie dywagować: jakim aniołem będę dzisiaj.
Mógłbym też zapytać, czy można być trochę w ciąży, ale wiem, że w tym świecie można:)

Gdyby odrzucić to sztuczne, patetyczne (prawie), marzycielskie, niedorosłe "ach" ....................... ale "ach" tam jest.
pozdr

Opublikowano

tolek: dzięki za popową ilustrację i interpretację, ale to nie ma wiele wspólnego z tekstem....

alicja: maryla rodowicz to nie moja bajka, ale dziękuję za wpis i komentarz

henio: przecztane ze zrozumieniem - bravissimo maestro!

Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski
kłamliwośc tezy ???? w poezji???? Nie rozśmieszaj - to nie traktat naukowy, analiza socjologiczna , wiersz to nie artykuł, przepis kulinarny ani lista zakupów. Zanim zaczniesz pisać - ach...pomyśl.

Opublikowano

@Jan_Wodnik
Oczywiście masz rację. Czasem po prostu zapominam, że śmierć to poetyckie bankructwo życia.

............................. "achy" są migreną z minionej(ych) epok(i).

Co do reszty.
Nawet tu czytałem wiersze: traktaty naukowe, przepisy kulinarne i artykuły.

Samo zestawienie słów: wykolejony - wolny, jest kpiną.

Do reszty nie mam aluzji.

Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski
wyjaśniam , że wykoleiny to neologizm , który rozumiem jako "wykolejoną" drogę ( koleiny) , nie zaś osobnika który jest wykolejony.
Jeśli chodzi o wolność i wykolejenie to jak najbardziej da się to skojarzyć - opuszczenie wyznaczonej drogi jest wyborem ku wolności.
Dopiero nałóg, uzależnienie może być jej zaprzeczeniem. Pozdr.

Opublikowano

Twoim wierszem przypomniałeś mi, Janie, pewnego mężczyznę, który przed cmentarzem w Tczewie mył szyby w samochodach - ubrany biednie ale czysto, dziary na powiekach i przedramionach świadczyły, skąd wyszedł. Po zrobieniu usługi i przyjęciu zapłaty wyjął z kieszeni drewniany różaniec i powiedział, że to jest jego wolność, że z tą wolnością nie rozstaje się nigdy.
Dziękuję za przypomnienie Twoim wierszem, tamtej postaci, i za chwilę refleksji.
pozdrawiam
g.

Opublikowano

Dzięki z interesujący komentarz i czytanie. Swoją drogą mam to szczęście że mnie niezwykle często tacy ludzie zaczepiają ,mam to od dawna i już się przyzwyczaiłem, choć nadal nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje. Pozdr.

Opublikowano

Bliżej Ci do nich, bo ich dostrzegasz, a nie każdy potrafi dostrzec, bo ich rozumiesz, bo oni są szczerzy, mówiąc jak jest po prawdzie, nie ma w nich obłudy - i tym się różnią od większości ludzi. Wiersz jest przemawiający. Pozdrawia Mietko Patriota

Opublikowano

dobrze było do ciebie zajrzeć, wodniku


pokonał strach odrzucił normy nawiązał kontakt z misjonarzami
bytu zwyczajnego pod budką z piwem stał wolny
spijał żywe słowa nawilżał materię czasu uschłego
co zmysły zwodnicze grubą fibrą osłania
poczuł we krwi moszczącą się dziwność dojrzał sens wymarzony
w szaleńczej bezsenności zrozumiał czym jest ta prawdziwa miłość
która sercu daje marzyć nie skąpiąc głowie trzeźwości
w spokojnej wędrówce wzdłuż granicy ciała

(arek nieistecki, ziemianek)


a ponieważ od 'wykolejonych' do 'pomylonych' już nie jest daleko:


[youtube]fHcIys2XOEE[/youtube]



serdecznie pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wiosenne burze i deszcze  są jak oddech Kaczuchy bzy tak upojne jak wino odległe  słoty i pluchy galaktyka się mieni srebrzystymi gwiazdami a Pankracy woła... w mordę i nożem pasikonika! czuj czuj czuwaj rozlega się dokoła a małpka sobie...fika!
    • wszystko wygląda inaczej kobiety gorzej problemy lepiej tylko dotrwać do rana   jest taki sposób idzie się mostem dotykając coraz zimniejszą dłonią żeliwne latarnie skąpane w poświatach a przy ostatniej zwiniętą pięścią walić należy tępe krawędzie aż poczujesz sympatię do świata   powinno wystarczyć do rana nie skończysz w pętli nie skoczysz  
    • @MIROSŁAW C. Jest takie podejście, że do odbioru obrazów nie potrzeba przygotowania – można na nie spojrzeć jak na krajobraz, a do tego każdy jest zdolny. Przy tym obrazie rozum z przyzwyczajenia coś składa, ale w końcu przechodzi na odbiór.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • @Naram-sin Twoja odpowiedź jest jak zgrabnie przystrzyżony żywopłot – elegancka, ale pozbawiona życia. Tak bardzo chcesz sprowadzić wszystko do formy, że zatracasz sens, dla którego ta forma w ogóle istnieje. Twoje podejście przypomina nauczyciela, który zamiast słuchać, co uczeń próbuje wyrazić, skupia się wyłącznie na poprawnym użyciu przecinków.   Piszesz, że nie dyskutujesz z treścią – i jednocześnie poświęcasz cały akapit na jej wyśmianie, próbując przykryć ironią i estetyczną wyższością własny brak zrozumienia. Mówisz, że forma jest słaba – może i nie jest perfekcyjna, ale jej celem nie była akademicka precyzja, tylko przekazanie emocji i myśli, które nie mieszczą się w twoich estetycznych ramach.   Wypominasz mi „trąby jerychońskie”, a sam nie dostrzegasz, że twoje litaniowe ciągi zdań też grzmią – tylko w tonacji mentorsko-nudzącej. Mam pełną świadomość, że używam słów takich jak „przebudzenie”, „katusze”, „kajdany” – i robię to nie dlatego, że chcę bawić się w romantyzm, ale dlatego, że one oddają ten ciężar, który wielu dziś czuje. Jeśli dla Ciebie to tylko „rekwizyty z liceum” – świetnie, ale dla innych to może być język doświadczenia.   Piszesz, że gdybym „wyszedł z tym na ulicę”, uznano by mnie za pijaka lub niespełna rozumu – i tu właśnie pokazujesz swój największy problem: utożsamiasz konwencję z wartością. Prawda jest taka, że wielu ludzi, którzy wyszli na ulicę z „dziwnymi słowami”, zmieniło świat. A wielu, którzy siedzieli w fotelu i poprawiali innych, zostali zapomniani razem z pyłem swojej krytyki.   Dziękuję za opinię – szanuję ją jako odmienny punkt widzenia, choć zupełnie się z nią nie zgadzam. I radzę Ci jedno – czasem warto posłuchać, zanim się oceni. Bo jeśli dla Ciebie każdy głos brzmi jak „trąby jerychońskie”, to może problemem nie jest głośność – tylko Twoje uszy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...