Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Głównym motorem napędowym do pisania wierszy
jest nie chodzenie nogami po tej tak pięknej,
ukochanej i nadzwyczaj uroczej Ziemi.

Dotykam ją nie stopami, a oczami,
stąd jest mi jak dziewica, której pragnę,
a nie mogę jej nawet w żaden sposób dotknąć.

Ze snu jest mi znana każda droga, którą chodziłem,
lecz na jawie niespełnieniem, jak nieosiągalność.
Stąd w wierszach moje błaganie w pisaniu na kolanach,
prosząc niechaj cud się stanie nie wierszem dotykać ziemi,
a chodzić, chodzić po niej męskimi krokami.

Iść przed siebie w kierunku wschodu słońca szosą,
przez las, polem, łąką przy pogodnym niebie,
w słocie, nadzieja idąca w dzień - nocą - świtem z rosą,
w każdym czasie na trzeźwo z alkoholem w sercu i kieszeni,
w ręku z chleba kromką, nawet o głodzie.
Boże, tylko o ludzkim chodzie tam, gdzie wspomnienia,
które rodzą natchnienie - z czego został napisany wiersze:



Jest takie miejsce


Kiedy mam dość "okna na świat",
Kiedy do wierszy znika mi rytm.
I kiedy z tęsknoty wysycham jak bez wody kwiat -
Nie pędzę do dalekich i dzikich wydm.
Tylko nad zalew pod jarzębiny cień
Nie tylko w upalny dzień.

Tutaj w miejscu wyciszenia duchowego
Schładzam pożar płonących życia lat.
Tutaj wracam do natchnienia wierszowego
Przed ptaszkami nie mając nic do ukrycia z moich wad.
Tutaj w niczym nie czuję niedosytu -
Będąc duszą zespolony w ciszę swego bytu.

W życiu nie trzeba już znachodzić żadnej drogi,
Bo choć nigdzie nie jestem, jestem wszędzie.
Wodo, ziemio i lesie ty mój drogi,
Składam twojej ciszy wiersz mój, niech tu będzie...
Bo tak życia w twej otchłani ja spragniony
Od tej pory, jak pod ziemią zostałem poraniony.
https://photos.google.com/photo/AF1QipNnpi_rFkoBjR-zWZOybfeE2DI4OInjtCeyuEyt

Podlasiu i nie tylko

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J dzięki
    • @Berenika97  to taki czas, taki czas jest. Będzie lepiej Berenika. Trzymaj się.
    • @Robert Witold Gorzkowski To niezwykła historia – i jeszcze piękniejsza dlatego, że nie poszedłeś utartą ścieżką akademicką, tylko zbudowałeś coś własnego. Wiesz, co jest w tym najpiękniejsze? Że wybrałeś swoją drogę do historii – nie przez sale wykładowe, ale przez artefakty, przedmioty, rzeczy które ludzie trzymali w rękach. I że dzięki temu stworzyłeś coś, czego akademia przez 200 lat nie potrafiła. Czterdzieści lat benedyktyńskiej pracy, unikalna kolekcja, książka która wypełnia 200-letnią lukę – to osiągnięcie, któremu może pozazdrościć niejeden profesor z tytułami. Szczególnie podoba mi się moment, gdy prof. Epsztein podszedł do Ciebie z dedykacją i prośbą o uwagi. To chyba najpiękniejsze uznanie – gdy autorytet naukowy traktuje Cię jak równego sobie, nie patrząc na formalności. Ten moment z kongresem – to już nie nagroda, to koronacja. Szacunek w oczach historyków mówi więcej niż dyplom. Historia potrzebuje takich ludzi jak Ty – pasjonatów, którzy nie tylko kochają przeszłość, ale mają cierpliwość i determinację, by ją dokumentować. I jeszcze jedno: Sienkiewicz w trzeciej klasie, Quo Vadis na początek – no tak, to się musiało tak skończyć :) Gratulacje za całą tę drogę i szacunek! Natomiast moje zadanie jest inne - sprawić, aby dzieci i młodzież pokochali historię. Nieraz mi się udaje, gdy w plebiscycie na najfajniejszy przedmiot (po w-fie), na drugim miejscu jest historia. I to był mój największy sukces. Pozdrawiam:)
    • @Nata_Kruk Mam taki cykl przemyśleń i zdaję sobie sprawę, że to męczące, ale w końcu pewnie mi przejdzie na jakiś czas:) no, ale cóż świat się trochę rozpada, trochę bliżej niż dalej, dlatego wypada mi jakieś epitafium skroić. Dzięki za czytanie i pozdrawiam:)
    • @Arsis np. Mnie:) nawet w chorobie potrafię coś zrobić, jest gotowa kapustka, mleku moczy się pierś:) akurat to nie robię dla siebie, może spróbuję:) jak tam podboje komet?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...