warta nad Wartą

[Leszek_Sobeczko]

kiedy będzie rozliczany przez przeszłość
ugotuje pełny termos zbożowej kawy
przywoła do nogi psa i spiekotę lata a z nimi
wszędobylskie muchy na krowich plackach
aż po wał nad rzeką

dalej grunty niczyje które ma we władaniu
elektryczny pastuch - może jeszcze odrobinę bólu
w krzyżu pomiędzy rzędami ziemniaków
gdzie stonka wdeptana w rolę zmartwychwstaje
jakby mało cudów w słoju eksperyment

z życiem dając znaki zardzewiałym gwoździem
kilka dziurek w weku czułek odnóży czyjaś strużka
śliny pusty odwłok na myśl o pajdzie chleba
z cukrem który wiąże woda w ścieżkę piasku
przez las za góry tam u celu łąka

pośrodku zagajnik pulsujący oddechem
kiedy już po wszystkim z pewnością zapomni
i o tym jak nóż ciął powietrze w ów czas
za pierwszym rzutem konał liść przybity
do starej topoli

strach przyszedł później - poznał wynik -
przyznaje zgrzeszył nie raz i nie dwa
piekła od tego czasu przybyły no i miłość
na którą nigdy nie był gotów

[Mithotyn]

pozaliryczna gadanina z efektem "pseudoprzerzutni", co oczywiście jest i tylko jest, gdyż pożytku w czytaniu z tego żadnego nie ma... bo stan w czytaniu jest taki jak odsłuch przez megafony na dworcu kolejowym, gdzie (jak tu) przez 4,5 strofy słychać rzężenie i nagle:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.....................................zatem: słów dużo i tylko "dużo"

[gabrysia_cabaj]

czytałam dużo lepsze pana wiersze, panie Leszku
tu się kupy nie klei, a już takie coś: kilka dziurek w weku i odechciewa się czytać dalej, ponieważ słój Wecka jest szklany

[gabrysia_cabaj]

wiersz do dopracowania, w każdym bądź razie

[Leszek_Sobeczko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za wyłapanie, oczywiście, że chodziło o dziurki w zakręcanym wieczku słoika :) coś z tym zrobię
Pozdrawiam serdecznie :)

[gabrysia_cabaj]

a z tą stonką, to zaraz mi się nasunął wiersz Grzegorza Kociuby

Stonka

do białego poobijanego garnuszka zbieram stonkę
rzecz dzieje się na trzyarowej działce
którą w połowie obsiałem trawą i obsadziłem drzewami
a pozostałą ziemię własnoręcznie przekopałem
nawiozłem obornikiem i posadziłem ziemniaki
posiałem fasolę rzodkiewkę ogórki i marchew
no więc do poobijanego garnuszka zbieram stonkę
a także starannie odrywam zielone listki
z żółtymi kropeczkami jajeczek i umieszczam w naczyniu
zwykle strzepuję do garnuszka pojedyncze sztuki
ale zdarza się też że muszę przerwać kopulację
i dwa osobniki których płci nie rozróżniam
uderzają o metalowe dno
potem zawartość garnuszka wysypuję
na skraj betonowej wylewki
i miażdżę skórzaną podeszwą półbuta
skrzypią pancerze wydziela się żółta posoka
wypełzają oślizłe jelitka
no cóż godziny stonki są policzone
z larwy powstała i w mokrą plamkę się obróci
nie wiedząc skąd przychodzi kim jest i dokąd zmierza
do główki by jej nie przyszło że jest szkodnikiem
i że jej być albo nie być zależy od tego
czy będę miał czas pojechać na działkę
sorry miażdżona stonko
ale tak się złożyło
że to właśnie mnie nakazano
czynić sobie ziemię poddaną


pozdrawiam niedzielnie:)

[Mariusz_Sukmanowski]

Po wierszu przejrzałem także zarzuty o "nadproduktywność" słów.
Myślę, że tytuł wyjaśnia wiele. "warta nad Wartą" , trwanie ,zawieszenie, a właściwie retrospekcja wszystkiego ważnego , istotnego dokonującego się w miejscu "owym". Dla mnie bardzo poetycki przekaz.
pozdr

[Leszek_Sobeczko]

@Mariusz_Sukmanowski
oczywiście, masz rację, jak najbardziej retrospekcja; dziękuję za wizytę. pozdrawiam

[Piotr_Płoszaj]

@Leszek_Sobeczko

O, kawałek mojego obrazka z dzieciństwa... tylko... u mnie Bóbr płynie

pozdrawiam

[Leszek_Sobeczko]

@Piotr_Płoszaj


obok mnie Nacyna ma źródło ;) ale mam wielki sentyment do Warty, a raczej do czasu spędzonego nad jej brzegiem

pozdrawiam