Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dłoń na czole

Daniel_Wieczorek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Daniel_Wieczorek

Daniel_Wieczorek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Oczy bolą,
Serce płacze,
Myśli błądzą przy
Niechcianych Wędrowcach,
Którzy doskonale znają drogę
Do mojego Domu,
A łagodny Sen,
Strzeliwszy obrazę,
Odwrócił się do mnie plecami.

Z ciemności
Wyłaniają się Demony,
Gdy na chwilę odpoczynku
Od Świata
Zamykam oczy,
A siła Ich
Apodyktyczna,
Bezwzględnie każe schodzić mi
Schodami w dół,
Bez dna.

Mijają dokładne sekundy,
Za godzinę będzie wieczność,
A ja, oglądając bzdury,
Myślę,
Co było
Co jest
Co będzie
Kąpiąc się w niebieskiej
Poświacie monitora.

Określona miłość
Gorzkie ma pocałunki
Na dobranoc.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      O umarłych wersach

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Tym razem to był tylko sen. Moich czarnych myśli. Ich fal rozdzieranych sztormem. Szczytow gór, cichym wołaniem śmierci nastroszonych. Tych pustkowi pełnych fetoru i rozkładu. I tych pokonanych ludzkich dusz, agonią swą śpiewających. W krainie umarłych mój dom. Tam wszystkie już moje. dotknięte rozkładem, miłosne boginie. Trwałe nawet po śmierci związki. Chciałeś pisać aż po grób. Lecz to przecież teraz po śmierci. Lepiej smakują, te koszmarne i zgniłe. Trupie makabreski.   Czasami wejdę sobie po zetlałych trupach morowych na z kości ludzkich powstały mur I wychynę nieśmiało wzrokiem poza te bagna ciche i jałowe. Jaki ten dom piekieł jest wielki! Pełnia świeci tu zawsze zamiast słońca. Zachodni, suchy wiatr niesie ze sobą opentańcze wręcz jęki. To tylko zwiastuny śmierci. Złowróżbne lelki. W pradawnych katakumbach, nieumarli dostojnicy mają dziś bal. Poeto! Ty gnij nadal na progu! Patrząc, wyjedzonym przez czerwie bielmem na ten ich luksus. Każdy zna tutaj swoje miejsce. Homo homilii lupus.   Chcę zasnąć na wieki. Samotny w mej lichej trumnie. Nagle wzrok przesłania mi mleczny opar a może to włosy Twe piękne, srebrzyste. Jakże ja pragnę Twej bliskości. Dłoni ukochanej. Nagle budzi mnie dzwon donośny, dochodzący z pobliskiego kościoła. Ty u wezgłowia mojego, Śmierci jestes. Czytałaś mi baśń i zasnąłem. Czy kiedyś zrozumiem co jest poza Tobą? Poza granicami, Twej sprawiedliwej filozofii?    
    • Arsis
      Francuska

      Przez Arsis · Opublikowano

    • andrew
      gorące źródło

      Przez andrew · Opublikowano

      @tie-break ... nie jesteśmy snem jesteśmy ogrodem    ogrodem  pełnym kwiatów  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Leszczym
      Szamotanie z plamą

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @violetta O to też prawda. Trzeba umieć prosić. Skutecznie w dodatku :)
    • andrew
      Uziemienie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97 ... a świat uśmiecha się i czeka życie to dar a my cud ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...