Bajka ku przestrodze

[Łucja_Kosowska]

I nie wie człowiek, czy to nowa choroba
Czy może zwariował zupełnie z pośpiechu
Lecz kusi go czasem nowego spróbować
Choćby miał lekko musnąć i grzechu

Nie przestanie pożądać strefy zero smaku
Dopóki krok po kroku nie dotrze do sedna
Słuchając fałszywych wskazówek na szlaku
Zgubić się można jedynie - rzecz pewna

I już na ciele brzytwą stawia kreski
I już powietrze trawi zamiast jedzenia
I wciąga przez nos proszek niebieski
I język macza we krwi strumieniach

Policzył żebra, kostki grzbietowe
Blizny na rękach całował z czułością
Sprzedał dom, auto i sprzęty domowe
Stwierdził: pogodzę się z normalnością!

Naraz czyści głowę i inne organy
Z ideałów co mu wszczepili oszuści
Niestety, gdy porwie cię ciemność kochany
W żadnym wypadku tak łatwo nie puści!