Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano


Najtrudniejszą rzeczą od wieków
Jest zobaczyć siebie w drugim człowieku,
Mało kto próbuje dokonać tego -
w końcu liczy się tylko własne ego.
Łatwiej kogoś zmieszać z błotem, niż dostrzec w nim taką jak my istotę,
Bo to mnie się należy,
ja mam swoje prawa ,
jak się innemu wiedzie- to nie moja sprawa,
w pracy, szkołach, na ulicach,
panuje całkowita znieczulica.
Każdy nauczony już od małego,
choćby i po trupach -dąż do celu swego!
Im więcej macie,tym więcej chcecie!
Poruszacie się z zachwytem w dzisiejszym świecie.
A po całym dniu duma was rozpiera, ile kto plotek od Was nazbierał,
Zamiast miłe gesty i słowa co dzień zbierać, wolicie się łokciami rozpierać,
A kiedy uda się Wam już wszystko osiągnąć,wtedy jak grzmot z nieba do Was dociera:
"Wszystko,co chciałem, to już przecież mam,
lecz nic mi z tego - zostałem sam..."
Nie musicie być święci ,jak Ci, co są w niebie.
Ważne, żeby w drugim umieć dostrzec siebie.
Gdy choć raz tej sztuczki dokonacie,
to największą prawdę wtedy poznacie,
że najcenniejszym darem Waszym
jest radość wypisana na czyjejś twarzy,
Ona przecież tak niewiele kosztuje,
a jednak jest bezcenna- jej się nie Kupuje!
Opublikowano

wprawdzie twój tekst opisuje coś bardzo ważnego, bo istotne kwestie wiary i filozofii, jednak sposób jego zapisu już od pierwszych wersów nie zachęca do czytania. perspektywa, z której spoglądasz na problem jest dość popularna, a ty nie ukazujesz (może poza stłumionym skojarzeniem 'ego' jako muru przed zwierciadłem) żadnych mniej znanych aspektów; tekst zdaje się więc być już tylko naiwnym (i napuszonym) moralizatorstwem, albo zgorzkniałym, próżnym wołaniem o przebudzenie. jest on zatem, jak myślę, napisany wbrew twojej intencji, czyli kontraproduktywny. pewnie znasz to przysłowie o dobrych chęciach jako brukowej kostce...

jeśli czujesz, że powinnaś lub że wręcz musisz pisać, rób to, ale zacznij może od spraw mniejszych, łatwiejszych do uchwycenia, i rób to staranniej pod względem stylu i formy; staraj się unikać nieświadomych błędów językowych.

pozdrawiam serdecznie


ps
więcej czytaj - uważnie

Opublikowano
twojej szczerej prawdy nie poddaję w wątpliwość

jednak skoro chcesz swoje prawdy publikować, znaczy, że chcesz się nimi dzielić. jednak nie robisz tego (jeszcze), według mnie, w sposób wystarczająco zachęcający do odbioru.

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Dziękuję, miłe słowa. A wiesz, kogo próbowałem po raz drugi przemalować? Podpowiem, że wiersz kogoś, kto należał do dziesiątki najsławniejszych poetów w XX wieku. Moja druga próba. Po przeczytaniu tamtego wiersza mam taką samą obsesję jak Bacon po zobaczeniu Portretu papieża Innocentego X Velazqueza i też będę pewnie już zawsze wiersz tamtego przemalowywał :).  @huzarc Dziękuję :). 
    • @huzarc tutaj niosący światło przegrywa , po co mi taka patologiczna wizja, żebym usechł?
    • @Robert Witold Gorzkowski Przede wszystkim razi zastosowanie zużytych i banalnych fraz. "oczu twoich błękit",  "światło nocy", "zawirował świat" (tysiącem barw?).   "pod wiekowym ciałem"? Czy to jest wiersz erotyczno-geriatryczny czy czegoś nie rozumiem?   Używanie kwantyfikatorów typu "nicość" nie służy wierszowi, bo to pojęcie jest zbyt szerokie (albo zbyt wąskie) żeby je sobie tak ot wrzucić między słowa.    Zrumienione powieki? Brzmi jak reakcja alergiczna.   To wszystko sprawia, że utwór sprawia wrażenie niedopracowanego, nieprzemyślanego, nieprzeżytego i nieprzeczutego.   Ogólnie jest potencjał, ale tu trzeba nożyczek, kleju i trochę więcej wysiłku.
    • Matematyk spoglądał pod Skałą Na swój portret i mruczał "Zbyt mało Zadziwienia w nim jest!" Więc artysta miał gest Domalował mu wnet pi zdębiałą
    • są wiersze uczepione do choinki zatrzymaj mnie jeszcze wczoraj czytaliśmy w leśnym domku dziś w pośpiesznym do Krakowa potem był pusty peron i czerwona czapka nie pasujemy do nikogo nawet w dobranych słowach miasto kwitnie śniegiem na białych ulicach marzną kartki niezapisane i wersy do nieba przytulone
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...