Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nim w dalekie ruszysz strony

La_Fée_Verte
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

La_Fée_Verte

La_Fée_Verte

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Jest taki słowiański mit o stworzeniu świata. Na jego podstawie napisałam wierszyk dla dzieci pt. "Nim w dalekie ruszysz strony". Niech się dobrze czyta (i maluje :))

[u] Mit o stworzeniu świata[/u]

Było to ongiś na początku świata
wtedy nie było nieba ani ziemi
nieba ni ziemi tylko sine morze
a pośród morza na dębie
siedziały dwa gołębie
dwa gołębie na dębie
toczyły taką naradę
rade radziły i gruchały
Jakże mamy stworzyć świat?
spuśćmy się na dno do morza
wyniesiemy drobnego piasku
drobnego piasku niebieskiego kamienia...
Drobny piaseczek posiejemy,
Niebieski kamyczek podniesiemy.
Z drobnego piasku – czarna ziemica,
– lodowata wodzica, zielona trawica.
Z niebieskiego kamienia – błękitne niebo,
niebieskie niebo, jasny miesiączek.
Jasny miesiączek i wszystkie gwiazdeczki.

[u] Nim w dalekie ruszysz strony[/u]

Za lasami, dolinami, gdzie zielona wielka góra
Stoi drzewo bardzo stare a korona jego w chmurach,
A korona jego w niebie tam, gdzie słońca iskry złote,
Gdzie wiatr hula ponad ziemią hen daleko i z powrotem.
Tam, gdzie pośród dobrej ciszy rozśpiewane żyją ptaki,
Tam to jedno drzewo rośnie od praczasów po wsze czasy.
A pień jego jak słup wielki, mocny i niezwyciężony
Topór żaden go nie ima i piorunów Bóg je chroni
Korzeniami w środek ziemi drzewo stare tak już wnikło -
Siła żadna go nie zniszczy, chyba... żeby ziemia znikła?...
Nocą, kiedy gwiazd gromady przysiadają w czarnym kręgu
Widać dokąd swą zieloność drzewo darowało niebu.
Bo, gdzie gwiazda nieruchoma, co świat wkoło niej się kręci
tam to niebo się oparło na najwyższej drwa gałęzi
i wiruje niebo z ziemią, ognie świata, mórz odmęty
wiatr i duchy, wsze żywoty po czas wieczny, po czas święty
a nad wszystkim się unosi świergot ptasi a w nim słowa
o pradawnych dawnych wiekach, o podróży na dno morza
po ziarenka piasku drobne i po kamień najbłękitszy…
Z piasku - ziemia, trawa, woda a z kamienia niebo czyste
miesiąc srebrny i gwiazdeczki rozsypane, roztańczone…
Tę opowieść zapamiętaj, nim w dalekie ruszysz strony.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Omagamoga
      pofleksjowane

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      @Tectosmith jedyne co lubię z autokorekcji to bezliku żartów i memów  
    • hania kluseczka
      pryzmat

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem               sorry, skasowałam poprzednią wersję    a tu, piosneczka z uproszczonym tekścikiem ;) 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Pan Ropuch
      Chciałem nas

      Przez Pan Ropuch · Opublikowano

      zabrać w podróż niekończącą lotem tam gdzie sferycznie kule energii nitka po nitce jak babie lato, konstelacje połączeń   dziel mnie i szanuj niczego nie żałuj umarłem w tobie by żyć po kres   otoczyć w ramionach po kłębku dotoczyć nie wspomnień las w nim zatraciliśmy siebie na raz na dwa po trzy  fuzją uderzeń   przebacz i wskrześ na odchodne cześć bez zdrady bywa też źle   ukoić w harmonii przystanków bez pauz złowrogich pieśni bajka będzie długa wysoki dźwięk przenikliwy szum   wypadł trup ślady stóp prowadzą od morza    
    • Tectosmith
      pofleksjowane

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @OmagamogaDzisiaj się czepiam. Wybacz. 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      j proszę. Sam mam problemy z ortografią a za czepialstwo ponownie przepraszam :-) 
    • Omagamoga
      pofleksjowane

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      @Tectosmith nie będę tu się nad tym rozwodził w internecie masz informacje oraz date reformy , cos mi się zdaje że jakoś z wojną razem . a pozatym prosto i jasno "tło" przez stulecia było tłómaczenie i ja tak to zachowam . i będę przypominał , celowe działanie nie jest ignorancją.  a jak pisze smsy to tez jest celowe dzialanie , po to zeby cos uswiadomic tym co sa zdolni to pojac .

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ty tez nie wygladasz najlepiej

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...