Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pół życie nie istnieje

Krystyna Nawrocka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Krystyna Nawrocka

Krystyna Nawrocka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dwom nie identycznym istnieniom
zdarzyło się dostać pół szczęścia
nie mówili o tym nikomu
nigdzie go nie kupili
od nikogo nie dostali
i z pewnością nie należeli całkowicie do siebie
odnajdywali jeden sens
który zostawał dłużej w Nich
niż jeden dzień
i często wbrew niemożliwości
odkrywali wyłączność swego pół szczęścia
tyle przed nimi doznań
w tym pół uczuciu
tyle po nich doznań
w małym ale własnym pół życiu
ale pół życie nie istnieje
jak coś nie skończone
więc żyli długo i pół szczęśliwie

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

wg mnie niedopracowany jest ten wiersz...chaotyczny, wersyfikacja nie do końca przemyslana...

sam tytuł jakiś taki sztuczny, może lepiej "pół-życie nie istnieje" lub "(pół)życie nie istniene" ?
poza tym gubiłam rytm przy czytaniu.

jak dla mnie nie na ten dział, ale proszę próbować się obronić, może inni będą mniej krytyczni

pozdrawiam

Agnes

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Omagamoga
      Wędrowiec Międzygwiezdny

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Lumen Astralis
      Igła w stogu siana…

      Przez Lumen Astralis · Opublikowano

      Zachód… świetlisty, promieniujący, Szum wody, cichy oddech wszechświata, Pył kamienny spod fal chwytający, Na horyzoncie drewniana chata.   Tuż ona… igła w stogu siana, Obok mnie, z uśmiechem wrażliwym, Siedzi ta, ciemnooka oddana, Cząstka Boska, w eterze żywym.   Blond, kaskadowo opadający, Na zgrabne, niczym anielskie plecy, Wzrok drżący i uspokajający, Przeszywający głębię, kobiecy.   Spinelowe, rozchylone usta, Delikatne, jak chmurka na niebie, Trafiają w kapryszące gusta, Ucałują czule w potrzebie.   Wtulony czuję zapach lotosu, Ciepło jej włosów, okala szyję, Wymieszany z nutą kokosu, Doznaję uniesienia, że żyję.   Patrzy na mnie, przeszywa mi duszę, Wchodzi w ocean niespokojny, Zagłębia się w nim, widzi, że fruszę, Fale wirują, wolne od wojny.   Cichy szept, „O czym myślisz kochany?” „O świecie, planecie bólu i łez. Dobra, miłości, szczęścia zabrany.” „Ciii…” Kładzie mi palec na usta, „Leż…”   Siada okrakiem, patrzy z góry, Dłonią otula serce wrażliwe, „Rozumiem cię, zburzymy te mury, Zerwiemy razem węzy kłamliwe.”   Malachitowe drzewa hulają, Obejmuję rękoma jej talię, Wargi ust się do siebie zbliżają, Ptaki nam ćwierkają, chwalili je.   Widzę łzę z innego wymiaru, W ciemnym zwierciadle do otchłani, „Jesteś znakiem prawdziwego daru, Nieprawdopodobnymi siłami.   Prawdziwą ostoją w chaosie, Wzorcem bytu z Krainy Światła, Cóż bym uczynił sam w mym losie?” Grymas radości, uśmiech mój skradła.   Otula dłońmi twarz pieszczotliwie, Gest miłości na policzku składa, „A więc jestem dla ciebie prawdziwie.” Ramiona me powoli rozkłada.   „Aby cię wspierać, kochać, pomagać, Gdyż ty mój drogi masz tu zadanie, Nie można go zupełnie odkładać, Masz wzniecić to duchowe powstanie.”   Rzeka szlocha lekko, słońce zaszło, Świadomość, że to fikcja dobija, Wszystko z hukiem iluzji zbladło, To niczym sen, myśl o tym zabija.   Gdzie znaleść taką kobiecą duszę? Nim znajdę prędzej się sam uduszę, Która mnie pięknie, w pełni zrozumie, Dostrzeże, do swego życia przyjmie.   Pokocha czule, zaakceptuje, To jak myślę i się zachowuje, Czy będzie mi taka dama dana? Szukanie igły w stogu siana…    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • andrew
      WYBORY 2025

      Przez andrew · Opublikowano

      @Wielebor

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • andrew
      Chwile, to one...

      Przez andrew · Opublikowano

      planujemy  a chwile one mogą decydować  o życiu   spotkałem ją jego  zauroczyłem się... przechodziłem  na czerwonych światłach  nie zdążyłem ...   chwile one mogą decydować  o życiu    a ja  ja tracę ich tak wiele... bezpowrotnie    5.2025 andrew    
    • Groschek
      (h) ciał

      Przez Groschek · Opublikowano

      @Groschek dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...