Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Owszem, widziałem radość prostych ludzi


Rekomendowane odpowiedzi

Owszem, widziałem radość prostych ludzi,
Poznałem nawet urok życia w ciszy,
Ale mnie bardzo takie szczęście nudzi,
Bo ja nie lubię, gdy mnie nikt nie słyszy.
Nie jestem z tych, co chwalą los derwiszy
I dobrze mają się w swej samotności
Niczym figurka w kaplicowej niszy,
Którą nie wielu już odwiedza gości.
Ja wolę miasto i główne ulice,
Gdyż przesiąknąwszy aż do szpiku kości
Tym, czym dziadkowie żyli i rodzice,
Coś we mnie dzieciom wielkich miast zazdrości.

Jarek Zawadzki

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz ładnie rymowany, rytmiczny, Trochę razi potoczność mowy - "Ja": "Bo ja nie lubię", "Ja wolę miasto", "Ale mnie bardzo". Nisza - raczej kapliczna, no i końcówka z imiesłowem, który odnosi się do tego "coś". No i jeszcze Niewielu - razem. Zrobiłem mix i jeszcze rozbiłem na zwrotki dla większej przejrzystości. Mam nadzieję, że wybaczysz?
Pozdrawiam.
Ja.

Owszem, widziałem radość prostych ludzi,
Poznałem nawet urok życia w ciszy,
Ale mnie takie senne szczęście nudzi,
Nie lubię śpiewać, kiedy nikt nie słyszy.

Nie jestem z tych, co chwalą los derwiszy
I dobrze mają się w swej samotności,
Niczym figurka gdzieś, w kaplicznej niszy,
Którą niewielu już odwiedza gości.

Stanowczo wolę miasto i ulice,
Bo przesiąknąłem aż do szpiku kości
Tym, czym dziadkowie żyli i rodzice.
Coś we mnie dzieciom wielkich miast zazdrości.


PS Umieszczaj wiersze raczej w forum dla początkujących poetów.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mi się koniec końców podobało - jedno mnie, osobiście, razi szalenie. To jest ta powtarzalnośc rymów, znaczy, przeciąganie tych z -szy i -ści z jednej do nastepnych zwrotek. Mimo wszystko, jako że piszesz dosyć klasycznie (pierwszy wers mi się zwłaszcza ze Staffem skojarzył, ale to norma, mi się wszystko ze Staffem kojarzy ;), wartoby te rymy zróżnicować. Może mniejszy dasz wyraz umiejętnościom wartsztatowym - ale się będzie czytało łatwiej i przyjemniej.

I pan Jan ma chyba rację - pół tonu wyżej, jeśli chodzi o język. Jak to pisał Miłosz: "...przystoi abyśmy prowadzili/ palcem wzdłuż liter twardszych niż kute w kamieniu,/ jak też abyśmy, z wolna wymawiając głoski,/ poznawali prawdziwe dostojeństwo mowy..." ;)

Ale i tak mi się podobało, zwłaszcza, że ja po prostu wolę wiersze rymowane. Z chęcią przeczytam Twoje następne utwory.

Pozdrawiam serdecznie,
Antek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

denerwujące jest "ciszy, słyszy, derwiszy, niszy"
ogólnie wydaje mi się, że wiersz powinien się znaleźć w P a nie tutaj..
ostatni wers całkiem mi zgrzyta
bardziej podoba mi się wersja z komentarza Jacka P. choć też ma niedociągnięć kilka

ja jednak wolałabym tą ciszę niż miasto.. jakąś pustelnię i patelnię :))

pozdrawiam
Emilka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Język polski jest interesującą składanką i do tego taki szeleszczący.
    • Jak rozliczyć się z przeszłością zapytam się ciebie? Czy ratować się miłością, a może odpowiedź znajdę w niebie? Szepnij mi słówko, po cichu na uszko nikt się nie dowie, Znów wchodzisz na łóżko spędzając mi sen z powiek. Twe białe światło fałszywe jak świat, który nas otacza, Nie będzie łatwo, na przeszkodzie stoi abstrakcji krata. Niestety widzę, że na marne są moje wołania, Chodź wiem, że znowu dojdzie do naszego spotkania.
    • piję podwójne kuloodporne espresso   odkąd zabrali nam papierosy lubię smak kawy i płytkie rozmowy   szyba Starbucks'a oddziela nas od Gazy szyba Five Elephant od Aleppo jest cukier trzcinowy jest dosyć miło   kiedy kości się zrosną można wstać od stolika   i włożyć mundur  nieskazitelny jak słońce w Chorwacji                        
    • Wszystko zostawię format ciała również chmura będzie blisko bez samolotu, z biletem na najważniejsze spotkanie z Pierwszym Autorem   Wszystko zostawię za ciężkie kości, komórki może będą zużyte Autor nie powie, ile jeszcze   Zostawię ślady - słów krople uczuć w wierszach może zostawię siebie gdy się otworzę, pokocham   Zostawię tu emocje może będzie mi dane zachować ich fiolkę jak żyć bez emocji wiatr nie ma emocji... mgła nie ma emocji...   Co za zakrętem? Rozmyślam dalej, bez sensu uciekają sekundy w słowa na dworze ciemno, zimno a poezji płomiennej brak
    • Już zdecydowanie za długo żyłem w trumnie. Grzeszenie nie ma końca, to my wybieramy to, co jest złe. Chowając się przed światem, nasza miłość jest oszustwem. Zło ciągle pracuje, zwyciężyła ciemność.   Chcesz rozpalić ogień? Chcesz spróbować i spalić moją duszę? Śmiało, zapal zapalniczkę. Niebo widzi przez twoją skórę i kości.   Właśnie podpalam ten most, po którym przeszłaś, Ucząc się, jak żyć z miłością, która jest stracona. Już nie ma powrotu do niewinności. Wszystko istnieje w ignorancji.   Chcesz rozpalić ogień? Chcesz spróbować i spalić moją duszę? Śmiało, zapal zapalniczkę. Niebo widzi przez twoją skórę i kości.   Idź i kłam, prawda i tak wyjdzie na jaw. Oniemiała, potykaj się o własne słowa. Do widzenia, piekło ciebie pokocha, piekło ciebie pokocha.   Kochanie, już nie masz dokąd uciec.  Upadek nie był tak daleki od chwały.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...