Dotykam niedopowiedzenia

[Sebek..._]

dzielę uśmiech na pół
nieistotne zamykam w przestrzeni
kontaktu
nie mogę uciekać nieuniknionym
to pociąg świetlistych mrzonek
w spełnienia tunelu

potrzeba spisana nośnikiem instynktu
razem by przetrwać
lub zjeść rację brata by zginąć ostatni
dylemat to wybór
jeżeli trudny dziękować Bogu że własny

najbardziej wzruszają miraże
autentyczna szczerość uśmiechniętej twarzy
chyba nadal jestem sobą
stres wgryza w świadomość
seks w upadłe serce
przetrwanie pojone strachem w obsesję
lecz jeszcze nie ma mnie tam
więc nie mów mi Pan

[bazyl_prost]

niedopowiedzenie
pomiędzy rzeka rubikon
to zdarza się raz
głupota wieczności
skaza obyczajów pseudo naukowych
duch się mylił
genialna katorga
lepiej nie dotykać
nadzieja wymaga wielkich chęci
i jeszcze większej rzeki mlecznej aprobaty
lepiej nie przesładzać

[Sebek..._]

lepiej nie przesładzać
choć pragnienie słodyczy zniewala
zrozumienie
tylko raz
ogarnia i spala
skaza tak łatwa
więc ucieczka w dopowiedzenie
uspokaja
tułaczka wymaga chęci cierpienia
obietnica niedościgła bo poza zasięgiem
możliwości

[bazyl_prost]

głód mięsa i głód serca to różne rzeczy