Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

[indent]


Ja - zdradzony przez muzę, rozdarty przez harpie,
siedzę dziś na dwóch krzesłach i gryzę się z sobą;
nie mogąc dojść do ładu z tą drugą osobą,
pięścią stukam ją w głowę i za włosy szarpię.
Coraz bardziej przycicha oponent naprzeciw -
chwila jeszcze, a moje na wierzchu zostanie;
nic, że skronie tak dudnią: "jazz...", "ave...", "kochanie..."
- rozpojęcia się rozum, gdy czas dwóm mi leci.
Ja - zdradzony przez muzę, rozdarty przez harpie,
siedzę w resztkach przed lustrem, odgryzam się błogo -
mój imiennik rozbolał nagle całym sobą,
a ja mu końcem siebie przygrywam na harfie.
[indent]
Trudny będzie mieć Stwórca orzech do zgryzienia,
kiedy mnie w dwóch osobach pochłonie już ziemia.


[/indent]


http://bit.ly/129DM1c





[/indent]



Opublikowano

W tle wiersza "dylemat więźnia":

[...]
"strategia konfliktu przeważa nad strategią pokojową: najwięcej można zyskać oszukując, a najwięcej stracić idąc na współpracę"
[...]

http://bit.ly/12cuS32

Opublikowano

Znam ,znam.
Wraz z dobrym gitarowym graniem i przepiękną animacją ( można też tworzyć popowe ,a jednak nie durne klipy) czuję w tym smak ,sens i przesłanie.Powtórzę, że wraz ,a małe "ale", które wyłazi na jęzor ,przemilczę.
"-rozpojęcia się rozum-" cudowne i zazdroszczę ,że nie moje.
pozdr

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Lubię ubierać wiersze, zwłaszcza sonety (ale nie tylko) dodatkowo w clipy.
Często dopowiadają obraz, jak tu animacja.
Od czego mamy internet? Trzeci wymiar wiersza.
Poza tym zawsze jest druga warstwa, jak tutaj dylemat więźnia.
Nie musiałem tego przytaczać, ale zawsze ciekawiej od innej strony spojrzeć na tekst.

Dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dobrze to ująłeś :)
Jeśli jest dwa Ja, jak je osądzi? Jednakowo nie może.
Stąd ten "dylemat więźnia" ale ze strony Boga byłoby nieuczciwe
stawianie w nieuczciwy sposób sprawy ;)


Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Masz racje, tylko że narratorów jest dwóch - jeden na krześle przed lustrem,
drugi w lustrze na krześle. Czy też na odwrót - sami nie wiedzą, który jest który.

Świetnie zostało to oddane w filmie "A Beautiful Mind", gdzie Nash nauczył się w końcu żyć z rozdwojeniem jaźni.
Wspaniały koniec pokazujący, jak można odróżnić schizofrenię od rzeczywistości :)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Masz racje, tylko że narratorów jest dwóch - jeden na krześle przed lustrem,
drugi w lustrze na krześle. Czy też na odwrót - sami nie wiedzą, który jest który.

Świetnie zostało to oddane w filmie "A Beautiful Mind", gdzie Nash nauczył się w końcu żyć z rozdwojeniem jaźni.
Wspaniały koniec pokazujący, jak można odróżnić schizofrenię od rzeczywistości :)

Pozdrawiam.
Tak jest na początku wiersza , ale "kłóci się" z podsumowaniem obu , jest trzeci peel narrator - dlatego :))

Nie, bo pomiędzy jest jeszcze trzecie ja. Zdrowy rozsądek, czy też jego resztki.
W skrócie: jesteśmy dobrzy i źli, ale potrafimy to rozróżnić.
Nie mówimy: on ukradł w dzieciństwie 10 zł ojcu z kieszeni, tylko: ja ukradłem.
Podobnie: dobrze zrobiłem, dając na Owsiaka, a nie: dobrze zrobił ten ja - dobry.

Nawet Stwórca występuje w trzech osobach.



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chodzi Ci o odmianę? Lepiej byłoby "nam/mnie leci"?
"Mi"poszerza znaczenie:

[...]
ja II - osobowość, jaźń
drugie ja zob. alter ego.
[...]

http://sjp.pwn.pl/szukaj/mi
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chodzi o umysł/rozum, który jest ponad osobowość złą/dobrą

- rozpojęcia się rozum, gdy czas dwóm mi leci.

Mi czytane jako dwa alter ego.

Jak rozpoznałbyś, czy robisz coś źle, czy dobrze, gdyby nie coś ponad te skrajne osobowości?
Przykładem choćby doktor Jekyll i pan Hyde, którzy byli w danej chwili albo jednym, albo drugim, bo nie było kontroli nad całością.
Teoretycznie, gdyby odciąć Cię nagle od tego, co kontroluje zachowanie,
skąd wiesz, że nie wypadłoby akurat na pana Hyde?
Tylko dzięki trzeciemu nadja potrafimy panować nad swoimi instynktami.



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie pomyślałem, żeby to śpiewać :)
Ale skoro tak mówisz...

La la la... (czas mi dwóm leci) la la la... zostań ze mną.
Lalala... to na razie.

Pozdrawiam ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kiedyś napisałem takie coś, cytuję z pamięci:

Coś, co ma tylko jedno ja, jest martwą naturą.
Jeśli posiada dwie osobowości, zwierzęciem.
Jeśli więcej niż trzy - nawiedzonym człowiekiem.

Głupie, ale kto to mówi? Ja, czy Ja?
Nieważne - ważne, kto we mnie ocenił, że to głupie ;)


Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kiedyś napisałem takie coś, cytuję z pamięci:

Coś, co ma tylko jedno ja, jest martwą naturą.
Jeśli posiada dwie osobowości, zwierzęciem.
Jeśli więcej niż trzy - nawiedzonym człowiekiem.

Głupie, ale kto to mówi? Ja, czy Ja?
Nieważne - ważne, kto we mnie ocenił, że to głupie ;)




A mnie się (:) ) nasuwa prosta zniekształcone "wierszowanie"
Ja to My
My to Ja
Kto jest głupi Ja czy My :)))

oczywiście "głupi" w znaczeniu; "wiem,ze nic...":)

Pozdrawiam,

PS nikt mnie nie wpuszcza do działu, to sobie gderam :)

Jest dwa Ja i coś nad nimi, co można nazwać kontrolerem.
Inaczej tego nie sprawdzisz, jak:


[indent][indent]


głodówka
zamiast posiłku
jadłospis


[/indent][/indent]



[...]
"Kiedy zaś człowiek zaczyna dobrowolnie pościć, walczy nie z chorobą, lecz
z wrażeniem zmysłowym, z przewrotnością umysłu, który ją zrodził. Już w
pierwszym dniu głodówki niezaspokojony zmysł zaczyna protestować poprzez
wszystkie dostępne chorobie kanały oddziaływania. W głowie ciągle miotają
się uczucia - niezadowolenie, rozdrażnienie, żal, współczucie, strach itp.
Ale czy czujemy to my, nasza Dusza, czy też zmysły, których "sługą" jest
umysł?"
[...]
Giennadij Małachow "Lecznicza głodówka"
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ładne, ale pamiętam Cię z udanych miniaturek.
Moja dotyczy stanu, który towarzyszy - zwłaszcza pierwszym - dniom głodówki.
Moim ulubionym zajęciem było czytanie przepisów :)
Pamiętam, jak zrobiłem ucztę bo wypadły imieniny Marka - moja Miła
jadła sushi a ja kupiłem sobie jakąś wodę francuską, czy gruzińską w cenie dobrego wina. Cały następny dzień źle się czułem, myślałem, że zejdę
bo widocznie miała za dużo minerałów. Przeżarłem się, można powiedzieć :)
A na poważnie - organizm przechodzi na zasilanie wewnętrzne, żołądek wyłącza się i broń boże nie wolno go nagle uruchomić.
Jeśli zdarzają się wypadki śmiertelne, to tylko przy nieumiejętnym
lub zbyt raptownym wychodzeniu z głodówki. Poza tym możesz kilkadziesiąt dni obywać się nawet bez okruszków dla ptaszków z Twojej miniaturki ;)

[indent][indent]



rzucam kość
teraz pies też je
dla muchy

[/indent][/indent]






Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ta akurat opiera się abstrakcyjnych pojęciach.
Nie każdy wie, co to jest generał, a i trafione oczka niejeden pomyli z plaśniętą muchą ;)
Bez wizyty w kasynie się nie obejdzie.

U mnie jest prosto, coś co było od początku świata:
ktoś je, o czym mówi drugi wers (teraz pies też je)
Pewnie kurczaka, może udziec, skoro kość rzuca psu.
Teraz i on, jak wcześniej Peel je. Dla kogo? Dla muchy.
Mamy łańcuch pokarmowy: Peel ---> pies ---> mucha
Ale też: Peel i pies ----> mucha
Pies dostał od Peela kość, a co dostanie mucha do jedzenia od jednego i drugiego?
Poczekajmy ;)



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Super komentarz, wzorowany na Wojewódzkim,
tyle, że iloraz inteligencji dwa razy mniejszy :)
Kuba jednak zawsze uzasadnia swój werdykt.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ale wystarczy po prostu tak:

kości, oczka, generał

A teraz proszę znaleźć jak najwięcej rozwiązań, jak logicznie można zazębić te słowa.
Powiedzmy, ludożercy złapali ruskiego generała i po zjedzeniu świecą im oczka od medali :)

Zauważ, że w mojej miniaturce jest obserwacja.
Poza obrazem: lata sobie ptak i poluje na owady, także na muchy, zanim złapie go człowiek i wrzuci do garnka.
W samym obrazie: człowiek zjada to, co dla niego jadalne i resztę rzuca psu.
Potem razem wydalają niepotrzebne organizmowi resztki i przylatuje pożywić się tym mucha.

I znów poza obrazem: mucha odlatuje, gdzieś łapie ją ptak, albo po prostu zdycha z przeżarcia i zjada ją kura.
W którąś niedzielę do kurnika przychodzi człowiek z siekierą...

Perpetuum mobile :)

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pola zmieniają swoje sukienki, układają je miękko na ziemi, nagą piersią chcą jeszcze nęcić lecz on odchodzi, już nic nie zmieni.   Może choć drzewa w domu sadzie, rumianą dotkną go dłonią, rozkoszną słodycz wtopią w usta, do pozostania tutaj go skłonią.   Żurawie snują pieśni smętne o tym by serca nie zamykał a on wplątany już w ich skrzydła, gdzieś w horyzoncie westchnień zanika.   Wszystko porzuca na swej drodze, nie obejmie nikogo ramieniem, ani mnie stojącej na progu, ani słońca z ostatnim promieniem.
    • Noc rozlała się po mieście jak smoła. W jej czerni kołysały się izraelskie iskry - maleńkie, wściekłe gwiazdy Dawida, niosące śmierć palestyńskim dzieciom, spadając prosto w ich kołyski. Wcześniej był tu szept bajek na dobranoc, teraz tylko świst spadających bomb. Na progu domu leży rozerwana lalka. Niebo pękło jak gliniane naczynie napełnione krzykiem. Z rozdarcia wypłynął ogień, który wypala imiona z pamięci ulic. Domy, wczoraj pachnące chlebem i snem, teraz stały się grobowcami oddechów. Pusta miska, w której jeszcze wczoraj pachniała zupa, dzisiaj pełna jest gruzu, Na progach - miski z wodą, której nikt już nie dotknie. Ulice zamieniły się w koryta bezimiennych rzek, niosących małe sandałki, szmery warkoczy, plusk niedokończonych historii. Dzieci - wiosny, które nigdy nie zakwitną - spoczywają w ramionach piasku. Ich rączki zaciśnięte na powietrzu, jakby chciały chwycić chmurę i napić się deszczu. Wiatr czesze im włosy jak matka, która nie umie przestać kołysać. Oczy, które znały tylko kształt matki, gasną, nim zobaczą poranek. Głód ma twarz wygaszonego ognia, gościnnie gasząc głosy głodnych, idzie od domu do domu i niesie w niebyt najmniejszych, w ciemność, ciszę i chłód. Każda ruina to zamrożony krzyk. Każdy cień - zapamiętane imię. Powietrze pachnie spaloną kołysanką. Na krawędzi popiołu rośnie drobny chwast. W jego cieniu drży pamięć światła, ostatnie westchnienie świata, którego już nie ma. Morze staje się lustrem, w którym odbijają się rozmyte twarze, odpływające powoli, jakby ktoś gasił światło w oczach całego świata. Księżyc, blady świadek, przykrywa ich swoim światłem jak prześcieradłem, żeby nikt nie widział, jak dzieci odchodzą, zabierając ze sobą całe słońce. I w tej ciszy, w tym popiele, tylko wiatr śpiewa mszę nad utraconymi: dla kobiet, dla starców, dla dzieci, dla świata, ktory umarł w jednej nocy. Płaczą drzewa, płaczą dachy, płaczą kamienie. Każdy krok po ulicy to echo niewypowiedzianego krzyku. Każdy oddech jest listem, którego nikt już nie przeczyta. List do matki, list do brata, list do świata, który nie usłyszał, nie widział, nie poczuł. I choć noc wciąż spowija miasto jak smoła, w jej ciemności drży pamięć - pamięć, która płonie, jak lalka, a wiatr niesie jej dym, choć światło już dawno zgasło.  
    • @andrew  tak to prawda. Wielu. I każdemu z nas to się uda. Piękny poetycki
    • @Marek.zak1 Poziam tak. Mogó? Powiem tak. Mogę? Równouprawnienie, równouprawnienie! Krzyczą wszyscy. No i ok- nie mam nic przeciwko. Ale to równouprawnienie często kończy się np gdy trzeba wtargać meble- na czwarte piętro ( bez windy)
    • Tak, to jest wiersz. Udało się zatopić w poezji ;)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jacku, dlaczego psujesz odbiór białego wiersza?      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...