Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ładny opis przyrodniczy. To nie orzech jest twardy, ale jego skorupa. Kiedy pęka pozwala się pożywić. Czy ptakom, czy ludziom, nie ma w tym tragedii, tylko wspaniały gest. Dar sytości i dar spożycia. W ten sposób orzech, zamiast zgnić w trawie, daje szczęście.
Penelope

Opublikowano

To wielki orzech i z bardzo wysoka spaść musiał żeby tak się rozbić. Żeby pojąć czym jest cisza radzę posiedzieć w ekranowanym pomieszczeni. Może autorka wytrzyma z minutę ciszy absolutnej.

Opublikowano

Tym razem rzeczywiście kawałek ciekawej, refleksyjnej poezji z bardzo udaną puentą. I oby utrzymać ten poziom, będę przynajmniej miał więcej czasu - zamiast wpisywać kocopoły, poczytam sobie ciekawą poezję.

A już na marginesie - martwią mnie tutejsi krytycy, którzy pod wszystkim wpisują, że im się podoba. To, że nie potrafią czytać, to pal sześc, ale szkoda, że tak naprawdę wyrządzają krzywdę innym. Tak, panie wija, to do pana.

Opublikowano

zostaje cisza
wolno rozkładająca się
wśród skorup

Po co powtarzać zakończenie? Milczenie, cisza niefortunne zestawienie bliskoznacznych słów.
Nie widziałem orzecha, który dojrzały spada i się rozbija. Młotkiem trzeba zdrowo łupnąć żeby rozbić. Kokosowy pięciokilowym potraktowałem i nawet nie pękł. Tutaj nielogiczność widzę.
Każdy inaczej czyta i inaczej interpretuje treść.

Opublikowano

O Orzechu, a przy okazji o.. ciszy.. dla mnie niezłe, ale nie widzę potrzeby powtórzenia..ciszy.. i trochę za dużo enterów.
Ewo, pozwolę sobie tak, za ingerencję przepraszam.

orzech

pęczniał dojrzewał
twardniał
spadł na kamień i pękł

jądro rozdziobią rozniosą
w milczeniu skorup zostanie
cisza

rozkłada się powoli

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarcDziękuję :) Wiesz, to przedziwne uczucie, że najpierw prosisz o coś takiego, żeby tego nie było, żeby się tylko nie stało. A po pewnym czasie, prosisz o to, żeby koniecznie, żeby szybciej przyszło, to czego nie chciałam.  I to nie było działanie farmakologiczne, tzw. "głupiego Jasia", bo to dostaje każdy przed operacją. To było dużo wcześniej. Ale z daleka, wygląda tak, jakby człowiek nie wiedział sam, czego chce.
    • w galaktyce spiralnej        wirujesz myśli dostrzegam oczy jak gwiazdy            mgławica rozwiewa włosy wiatr słoneczny nie nachalnie         pieści twoje ciało w sukience z grawitacji           strunami zatrzymuje                czarna dziura czasoprzestrzeń zakrzywia     horyzont zdarzeń        nie wiem gdzie cię szukać w ciemnej materii kosmosu    punkt dostrzegam pulsuje     czasem zakrzywia   przestrzeń           wielki bum cię odradza      nagle znowu razem zjednoczeni   ponad szybkością     w supernowym błysku losu  roztańczymy cały kosmos               poza niemożliwości  uczuć zdarzeń        a ja szepcę kwantem światła     tyś jedyna osobliwość tyś wszechświatem            moich marzeń
    • @Wochen To porządkowanie bólu słowami jest odważne. Bo czasem, gdy wszystko się miesza i rozpada, właśnie takie krótkie nazwy uczuć potrafią pomóc nam stanąć na nogi.
    • @tie-break To bardzo piękny, mądry i cicho wzruszający wiersz. Czytając go, ma się wrażenie, jakbyśmy zaglądali komuś do chwili przed rozpoczęciem życia od nowa.
    • @Toyer Pięknie piszesz o nadziei — nie jako o cichym marzeniu, ale jako o czymś, co płonie i walczy. Ten czerwony kolor naprawdę tu działa — od razu czuć energię, zawziętość i siłę, która nie chce się poddać, nawet gdy już brakuje tchu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...