Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przetańczył i znikł


Rekomendowane odpowiedzi

wieczorem wiatr zaprosił
płatki do tańca
lekko powiał dmuchnął
zawirował gwiaździsty szal

w oddali rozbłysło ciepłe
światło latarni rzucając odblaski
na śnieżną sukienkę
puszystych chmurek

z przytupem huknął
białe welony śniegu
zakręciły piruety

księżyc uchylił melonik
dziękując za wdzięki
zimowej scenerii

po czym odpoczywały
na połaciach pola
rano słońce trafiło
śniegowy delikatny kształt

znikł mgiełką ulotną
roztańczony zmrożony pyłek

my trwamy w tym tańcu
choć północ wybiła
i niejednego już zamroziła

www.youtube.com/watch?v=_64nc_NLE_I

Wersja II
wieczorem wiatr zaprosił
mrozem utkane płatki do tańca
leciutko powiał dmuchnął
zawirował gwiaździsty szalik

w dali rozbłysło ciepłe
światło latarni rzucając blask
na śnieżną sukienkę i tren
puszystych welurowych chmurek

gwizdnął z przytupem huknął
białe welony śniegu
kręciły piruety

księżyc uniósł melonik
dziękując mile z wdziękiem
za zimową scenerię

po czym odpoczywały
na połaciach bieli pól
rano słońce trafiło
śniegowy misterny kształt

zniknął mgiełką ulotną
roztańczony mały pył

my trwamy w tym tańcu
choć północ wybiła
i niejednego już zamroziła

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ładny, roztańczony, koronkowy pejzaż. Mam przed oczami piękne, zimowe krajobrazy. :)
Tylko jedno sowo mi nie pasuje: słońce [u]trafiło[/u] - wg mnie lepsze byłoby tu bardziej poetyckie określenie, jak np. rozświetliło albo rozelśniło. Ale to już sprawa osobistego odbioru.
Serdeczności. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trafiłaś Droga poetko w samo sedno !
A jak znam Twoją wnikliwość , mam nadzieję ,że zagościsz jeszcze,,,mniemam!
Dziękuję za :..."Ładny, roztańczony, koronkowy pejzaż. Mam przed oczami piękne, zimowe krajobrazy. :)"...

Gorąco pozdrawiam!
Hania
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zagościłam, Haniu. :)
Kiedy czytałam ten wiersz pierwszy raz, to chyba nie było ostatniego fragmentu? W każdym razie ja go nie widziałam...
Dobrze, że jest, bo inaczej wiersz byłby "tylko" pejzażem zimowym.
Ale tak też byłby piękny.
Całuski, Kochana. :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zagościłam, Haniu. :)
Kiedy czytałam ten wiersz pierwszy raz, to chyba nie było ostatniego fragmentu? W każdym razie ja go nie widziałam...
Dobrze, że jest, bo inaczej wiersz byłby "tylko" pejzażem zimowym.
Ale tak też byłby piękny.
Całuski, Kochana. :)

Dziękuje Oxyvio , że zagościłaś , bardzo się cieszę nie ukrywam!
Masz rację ostatniego fragmentu nie było , dopisałam , dla porównania ....!A co mi tam , raz się żyje , może moje myśli tak poleciały przez tą ......!Wtedy człowiek ma całe życie przed oczami!

Dziękuję za serdeczności!
Gorąco pozdrawiam !

Hania
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miło Januszu ,że czytanie wiersza wywołało miłe emocje !
Napisałam wiersz z zamysłem (brak regularnych rymów) i rytmu !
A to dlatego ,że wiatr zmienia się , jest lekki , potem wiruje , huczy !
ALE napisałam tak jak pomyślałeś:

wieczorem wiatr zaprosił
mrozem utkane płatki do tańca
leciutko powiał dmuchnął
zawirował gwiaździsty szalik

w dali rozbłysło ciepłe
światło latarni rzucając blask
na śnieżną sukienkę i tren
puszystych welurowych chmurek

gwizdnął z przytupem huknął
białe welony śniegu
kręciły piruety

księżyc uniósł melonik
dziękując mile z wdziękiem
za zimowej scenerię

po czym odpoczywały
na połaciach bieli pól
rano słońce trafiło
śniegowy misterny kształt

zniknął mgiełką ulotną
roztańczony pyłek

my trwamy w tym tańcu
choć północ wybiła
i niejednego już zamroziła


Pozdrawiam!

Hania
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wolę skupić się na pierwszej wersji, bo nie wyjdę stąd... :)
Haniu, mam uwagi, jw. krzycz i co tylko chcesz.. będę się bronić.. :)
W pierwszym wersie zdecydowanie wolałabym, zmierzch, ładniej "dźwięczy".
Tak sobie poukładałam. Za "wtargnięcie" w Twoje słowa, przepraszam.
Pozdrawiam serdecznie.

wiatr zaprosił zmierzchem
płatki do tańca dmuchnął
zawirował gwiaździsty szal

ciepłe światło latarni rzuca
blask na białe welony śniegu
zakręciły piruety

księżyc uchylił melonik
w podziękowaniu za ulotność
niezwykłej scenerii

trwamy w tym tańcu
choć już północ
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wolę skupić się na pierwszej wersji, bo nie wyjdę stąd... :)
Haniu, mam uwagi, jw. krzycz i co tylko chcesz.. będę się bronić.. :)
W pierwszym wersie zdecydowanie wolałabym, zmierzch, ładniej "dźwięczy".
Tak sobie poukładałam. Za "wtargnięcie" w Twoje słowa, przepraszam.
Pozdrawiam serdecznie.

wiatr zaprosił zmierzchem
płatki do tańca dmuchnął
zawirował gwiaździsty szal

ciepłe światło latarni rzuca
blask na białe welony śniegu
zakręciły piruety

księżyc uchylił melonik
w podziękowaniu za ulotność
niezwykłej scenerii

trwamy w tym tańcu
choć już północ


D
Natko , lekko - nie czasownik , przysłówek jak?
Ciepłe - sodowe!
Światło nie rzuca promienia -blask - odblaski w płatkach śniegu!
Następny wers -wyobraźnia autorki!
z przytupem huknął - w tańcu bez przytupu? hmm?
po czym odpoczywały . . . . . . . . . . . . . . . . . . złe przejście z "góry"
na połaciach pola- taki widok z okna.
Reszta wersów to puenta - taniec naszego -życia!

Dziękuje za wnikliwą analizę wiersza(ów) . miło ,ze poświeciłaś tyle czasu !

Serdeczności!
Hania
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"wieczorem wiatr zaprosił
płatki do tańca
/lekko/ powiał dmuchnął . . . . . . . . . . . . bez lekko, o jeden czasownik za dużo
zawirował gwiaździsty szal
"

Oj Haniu... :) wiem, że lekko, to nie czasownik, chyba nie przyjrzałaś się dobrze...
Dałam "lekko" w ukośne nawiasy, a "powiał" i "dmuchnął", pogrubiłam...
z boku, dopisałam jw. gdzie po.. bez lekko.. jest przecinek, dopiero drugi człon
zapisu, odniósł się do czasowników, dla mnie, był o jeden za dużo.
Hej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

srebrzystym wieczorem wiatr
zaprosił płatki do tańca
swoim czarem
roztoczył gwiaździsty szal

z oddali ciepły blask
przytula śnieżny plusz
nieprzerwana
biała wstęga
z samego nieba
........



i tak dalej bym to widział....jak zwykle przepraszam za poprawianie(kaleczenie na własną modłę), to tak w ramach treningu, zresztą łatwiej poprawiać niż stworzyć ;)
lecz muszę już lecieć, czas mnie znowu goni, więc tylko tyle, pozdrawiam śnieżnie Haniu zimową porą

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...