Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Stoi żołnierz pod Termopilami,
Jak przed wielkimi wrotami,
Czeka go wielka bitwa,
Przed jego oczyma całego życia gonitwa.

Będzie walczył jak Lew,
Bo płynie w nim Spartańska krew,
Nie przestraszy się nikogo,
Jest nastawiony bardzo wrogo.

Za wszelką cenę bronić będzie kraju swego,
Od Perskiego najeźdźcy wrogiego,
Zginie dla kraju z honorem,
Ktoś musi walczyć z tym wielkim potworem.

Ciemięży wielką odpowiedzialność,
Innych życia przemijalność,
Nie ma tu miejsca dla tchórzy,
To dobrze dla nas wszystkich wróży.

Drzemie w nim wielka siła,
Zwycięstwa chwila, Taka miła,
Będzie walczył choćby sam,
Bo niema niezwyciężonych bram.

Liście od krwi czerwonymi się staną,
Porażka jest wielką raną,
Zdrada nas zaskoczy,
W smutku nasze serca zmoczy.

Gdy zginie, ktoś inny złapie za broń,
I poczuje walki i honoru woń,
Będzie to przykład wielki
Gdy zginie z przeciwnika ręki.

Ruszy cały naród na wroga,
Jaka to wielka przygoda,
A on będzie leżał między dwiema górami.
Gdzie krew będzie płynąć strumieniami,

Wielkie sztandary ukażą się na niebie,
Zacznie mocno dudnić w glebie,
Stanie armia pod Platejami,
By zwyciężyć ze swoimi wrogami.

Tak się rodzi Patriota,
Gdy wróg spada na nas jak góra błota,
Zwyciężyć musimy,
Bo życia sens stracimy.

Więc wstańmy! Czeka nas Bitwa Wielka!

Opublikowano

Noo Panie Adamie.. głęboki ten utwór. Jak dla mnie - akurat na pierwszą stronę "Żołnierza Polskiego" - jesli jeszcze wychodzi. Z tego wiersza też wychodzi, ale cos całkiem innego.

Pozdrawiam
Wuren
pees - czy niektóre fragmenty były inspirowane Doomem trzecim? Libo też kilbilem? Bo jak widzę, żołnierz nie ma lekko. Po kolana w trupach.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...