Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

była jak martwa
kiedy wpadł smugą blasku
w jej zdziwienie

ufnie wyciągnęła do niego ręce
przytuliła tak blisko
że nie wcisnął się nawet cień

rozpalał ją ogniem palców
kawałek po kawałku
wypełnił muzyką

kipiała kolorami
nie dostrzegł
dla niego achromatyczna

zostawił nieobecność
w rozsypanych łzach

ona wciąż czeka










Copyright by Ewa Krzywka
Opublikowano

Widocznie z czasem nieobecność jest równie bliska/ważna, jak bliskość bycia ze sobą (na wyciagnięcie reki), a przynajmniej tak to można przeżywać/odbierać. Ale też wcale tak nie trzeba, ani też jest na co (jak już zauważono) czekać. Pozdrawiam

Opublikowano

Ten tekścik to też zapewne żart. Niemożliwe bowiem, aby pani kopyrajt na serio uważała swoje coś za poezję zaawansowaną.

Zresztą...zależy, czego "awans" dotyczy.
Autorka powie, że uwaga jest niemerytoryczna. Tu nie można odnieść się z sensem do nonsensów.

Na przykład: "on ją rozpalał ogniem palców, a ona kipiała kolorami". Co tu mogę napisać???? Łzy mi się rozsypały z tego wzruszenia, znaczy;-)))

Daję często do czytania teksty z tego miejsca jedenastoletniej dziewczynce. Warto posłuchać, co ona mówi:-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




na intelektualną rozrywkę...ale...o to coraz trudniej

...a tekst...można tak:

martwa... wyciągnęła...cień...kawałek po kawałku... achromatyczna... w rozsypanych łzach...czeka

albo:

martwa ...achromatyczna...czeka

choć wolę:

wpadł smugą blasku...nie dostrzegł...wciąż...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...