O Brzozie

[Wiktor Kwieciński]

W plastelinę rozpuszczonych wspomnień wnikam
Jak niemowlę, które tylko w piersi matki
Odnajduje drogę do piernikowej chatki -
Inaczej nie mogę mojej Brzozy dotykać.

Ile godzin spowiłem jałowości sferą,
Ginąc w myślach o naszych kilku spotkaniach?
I wciąż ją widzę, ciągle pamiętam jej zapach,
Jak gdybym wczoraj ją tulił, nie lata temu...

Co mi po wiedzy o lesie, w którym mieszka
I trującej pewności, że tam ją zastanę,
Gdy zmaże mój widok jak gwiazdy poranek?

A może przebaczy, widząc ciężki kajdan serca?
Słowem odrzuci bezsennych nocy ostrogi...
Boże!... Napełnij wiarą zbuntowane nogi.

[krzywy olek]

wow, zasoneciłeś;
dużo wiary dla zbuntowanych nóg w 2013 życzę;
pozdr

[Sylwester_Lasota]

trochę staroświecko, ale jakieś ujmujące elementy są :)
pozdrawiam i do poczytania :)