Jesienne widokówki

[Janusz_Ork]

1.

byłem już w drodze.
słońce wstawało ciężko,
blade. opary i mgła
siedziały między drzewami,
jak resztki snu, który
opuściłem zbyt wcześnie.

2.

nagle podeszła i stanęła tak blisko,
że poczułem ogarniajace mnie ciepło.
ptaki przeleciały nisko. rozwiały
mgłę i nadzieję, że to jeszcze trwa
nocny sen. Rzeczywistość unosiła
nitkami babiego lata
pomyłki interpretacji.

[Dariusz Sokołowski]

Fajne, pozdrawiam

[Janusz_Ork]

Dziękuję Darku. Pozdrawiam.
J.

[Oxyvia]

Bardzo ładne i smutne. Ileż razy w życiu człowiek przeżywa takie pomyłki interpretacji? Ale jesienią one są najsmutniejsze i trącają czasem beznadziejnością...
Jednak jeszcze niejedna wiosna przed nami!
Pozdrawiam słonecznie, Janusz. :)

[Janusz_Ork]

Oxyvio, cieszy mnie, że Ci się podoba. Czy aż takie smutne, nie wiem. Jest to jedno malutkie zdarzenie, które przywołało pewne wspomnienie. Wiersz należy do małego cyklu pt. "Półwysep Śląski". Napisałem go podczas ostatniego pobytu w Polsce, w październiku. Dziękuję za czytanie i dobre słowo. Pozdrawiam serdecznie.
J.

[lena2_]

Bo pomimo wszystko lubimy złudzenia:) ładnie:)

[Janusz_Ork]

Tak, Leno, całe życie gonimy za czymś, co w końcu okazuje się złudzeniem i "nie służy nam", jak pisze Schopenhauer. Dziękuję, że wpadłaś do mnie. Pozdrawiam serdecznie.
J.

[NOWA]

Złudzenia i rozczarowania też są wpisane w nasze życie, ale to ta ciemniejsza i smutniejsza strona.
Pozdrawiam:)

[Janusz_Ork]

Nowa, dziękuję za wizytę u mnie. A te ciemne strony nie są tylko właściwością życia – każdy z nas posiada taką. Pozdrawiam serdecznie.
J.

[Nata_Kruk]

Złudne, jesienne widokówki, pierwszą widzę "w obrazie"... :)
Pozdrawiam.

[Janusz_Ork]

Nato, co masz na myśli, pisząc, że pierwszą (strofę, widokówkę) widzisz "w obrazie"...?
J.