Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

****


Rekomendowane odpowiedzi

proszę wchodź cicho w nowy dzień
pozwól blednącym gwiazdom zasnąć
popatrz jak światło otwiera się
czarując z mroku śpiące miasto

ostrożnie w serce moje wchodź
powoli dotyk w dreszcz zamieniaj
moją cudowną z tobą noc
ocalić chcę od zapomnienia

ostatni moment już nic więcej
zgasiłaś twoich uczuć płomień
zanim podamy sobie ręce
już miasto naszą miłość wchłonie



(Wiersz Nr. 1 z cyklu "Momenty")

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A tak jakoś mi przyjdzie Januszu wchodzić pierwszej , oj !
Wszystko pięknie i cacy ,, tylko ta fraza "...ocalić chcę od zapomnienia ..."
Zmień bo wiesz doskonale czyj to fragment tekstu. Konstanty Ildefons Gałczyński ,śpiewał Marek Grechuta .(bez chcę ),

może:
-zachować chcę wspomnienia-

Ale Januszu to moje subiektywne, więc wybacz , jak uraziłam .

Proszę!

Serdecznie !
Hania

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Aluno, dziękuję za czytanie i wskazówkę co do frazy, tak już znanej. No cóż, w takich przypadkach istnieje zawsze niebezpieczeństwo podejrzenia o plagiat. Przemyślę Twoją propozycję. Nie jestem absolutnie urażony. Krytyka i wskazówki na tym forum nie urażają mnie nigdy. Po to właśnie zamieszczam teksty, aby otrzymać pomocne opinie. Pozdrawiam serdecznie.
J.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Januszu, czytałam z przyjemnością.
już pierwsza zwrotka tworzy jakąś nadzwyczajną przestrzeń - niecodzienne miejsce spotkania, jakby znane tylko dwóm osobom, a światło otacza ich i chroni przed toczącym się naokoło życiem. tak odbieram i zagłębiam się w dalsze wersy. tam, twarzą w twarz z własnym pragnieniem, może wyobrażeniem, może obrazem ze wspomnień, peel ponownie próbuje zadrżeć o wspólną noc, o bycie tak blisko, że niemal w sercu - ale "cudowność" to prawie czar, więc wszystko jest w tym stanie możliwe.
ocalić od zapomnienia może tylko chęć powrotów. płomień odnaleziony w głębi, ponowne doznanie dotyku dzięki żywemu uczuciu, to więcej niż chwila. żyje w przestrzeni między peelem a tą, która gaśnie... wtapia oblicze w pejzaż miasta. trwa we wdzięcznej pamięci.

wzruszająca treść, Januszu. bardzo rytmiczna, przejrzysta forma, romantyczny obraz, choć nieco przewidywalny - ale nie zrozum mnie źle, pisać tak, by oddać ciepło i wyjątkowość chwili, nie jest wcale łatwo. dla mnie - udany wiersz. :))

pozdrawiam z uśmiechem,
Kinga.

in-h.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...