Pani Ania

[Jan_Wodnik]

[center]Śp.Annie Walentynowicz[/center]
jak moja babcia
medalik na szyi
anioł nad głową

przeszła przez piekło
bez trwogi
z tarczą od Boga

jak moja babcia
ubrane w stary płaszcz
sumienie

słowa i czyny
jedna droga
wyboje i ciernie

stara i piękna
prawda i wolność
przez pokolenia

pani aniu
pani jest w niebie
a niebo
odnowi oblicze tej ziemi

[herad]

Choć uciekła dedykacja - nie zauważyłem - to i tak wiedziałem prawie od razu, że wiersz jest o Niej.
Prosty i skromny w środki poetyckie wiersz - jak Ona.
I puenta - jednoznaczna.
Dziękuję autorowi.

[Jan_Wodnik]

I ja dziękuję za wpis pod wierszem oraz miły komentarz. Pozdrawiam.

[WiJa]

Cześć Jej, ku wiecznej pamięci.

[tuz_]

wzór dla każdej Ani

[Jan_Wodnik]

odnowi oblicze tej ziemi -to jest celowo napisany kursywą cytat ze słynnego już historycznego pobytu JPII w Polsce po rozpoczęciu pontyfikatu. Niech zstąpi duch twój i odnowi oblicze ziemi .Tej ziemi.(No i potem odnowił jak twierdzą wierzący i odnawia nadal kiedy to konieczne). To cały cytat. Dziękuję za wpis i uwagi ( choć uważam je za chybione -dwie ostatnie zwrotki są raczej najlepsze niż najgorsze)o wierszu.