Być może

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiedziałam, że właśnie tak odpowiesz. OK, niech więc tak będzie, to Twój wiersz. :-)


Mam dużo takich wierszy, zarozumialcze. :-) Najłatwiej pisze mi się wiersze sylabotoniczne, one mnie prześladują, bronię się przed ich prostymi, uporczywymi melodiami.

A wiersz o balu znam, ale chyba w troszkę innej wersji?

[maria_bard]

Może i bym miała coś do powiedzenia, ale boję się dyskusji. Mam za partnerów zbyt kompetentnych adwersarzy. Nie znam się:-).

Jedno tylko, jeśli wolno. Jestem "skrótowcem". Ty, Sokratexie - "opowiadaczem".

De gustibus non est ...itd.

Pozdrowienia miłe. Elka.

[Sokratex]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bez placebo i neologizmów, które - jak już rozmawialiśmy też służą zapychaniu rytmiką dziur - idealnie rymowany wiersz wcale nie tak łatwo napisać.
Oczywiście nie mam na myśli Ciebie, bo wiem, że potrafisz.


[quote]
A wiersz o balu znam, ale chyba w troszkę innej wersji?

Mam jeszcze dwa walce napisane czterostopowcem amfibrachicznym, może któryś z nich?

[Sokratex]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj!

Nie tyle opowiadaczem, co przykładowcem :)
Staram się myśleć analogiami, a potem zamieniać je na miniaturki.
Co innego dyskusje ;)

Pozdrawiam.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bez placebo i neologizmów, które - jak już rozmawialiśmy też służą zapychaniu rytmiką dziur - idealnie rymowany wiersz wcale nie tak łatwo napisać.
Oczywiście nie mam na myśli Ciebie, bo wiem, że potrafisz.
Neologizmy bardzo lubię, one są jednym z najbardziej artystycznych środków wyrazu w literaturze. To nie są proste zapychacze.
Zaimków tez używam śiadomie i z konkretnym porzeznaczeniem, nie tylko do "zapchanie" dziur, może nawet wcale nie po to.




Mam jeszcze dwa walce napisane czterostopowcem amfibrachicznym, może któryś z nich?
Zaraz, niech zerknę do swojej kolekcji...
O, juz mam:

Dwa bale

Od nieba ku ziemi zimowa muzyka
I drzewa ostrzeją w zawiejach co rusz,
Śnieg skrzy i sztyletem dnia w głąb pól przenika
Za nocą ukryty opada jak nóż.

I jabłoń truchleje za okno skazana
A strach ramionami objąwszy ją drży -
Lustrzane odbicia nas dwoje kochana,
Bez siebie tak samo los wiódłby nas zły!

Więc tańczmy, muzykę przez szyby wysączmy
I śmiechem olśnijmy biel śniegu, pól dal,
Spójrz: jabłoń ze strachem niedobór połączył
- Nie miłość, spełnienie, nie szczęście i bal.

[u]Sokratex[/u]

Wytęż wzroki i znajdź kilka szczegółów... ;-)))

[Sokratex]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest tylko kosmetyka :) a chodziło mi o moje inne, napisane takim samym, idealnym metrum walce. Na przykład:


Walc ciem

Na dworze bez-trąca wiaterek bez-senny
na dworze okna-mi rozścierza noc maj -
Vivaldi z Mozartem tej chwili nie... mieli
gdy własnych Symfonii wiatr wersje w bzie grał

Sam Goethe i Norwid gubili koncepty
bo słowik mądrzejszy i wieczny snuł trel
i skr(z)ył się w stronicach strofami półksiężyc
by ciemną naturę ich - w plecy swe wpleść

Ćmy krążą w zmęczone ich oczy wpatrzone:
mrok widzą czułości, czy czułość jak żar?
- Stań bliżej przy oknie, literą na stronie
ciem celem istnienia na chwilę się stań!

Nim dzień noc zasłoni kurtyną i maską
świat znów przy-oblecze w pewności, czas złud:
ten księżyc na niebie wygarnie ci prawdę
co tobie pisana, bo błyszczy: na wpół

[Sokratex]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W takim razie weźmy jako przykład, powiedzmy, żeby daleko nie szukać, pierwszą strofkę Twojego najnowszego wiersza:


Wyjechałam hen w lato na kilka tygodni,
a tak tęsknię za Tobą, jakby to lat parę,
bo i Ty za mną tęsknisz, dzwonisz do mnie co dnia,
jakby czas Twój beze mnie był Tobie koszmarem.


A teraz oczyśćmy ją z placebo i zostawmy tylko to, co najważniejsze - przekaz:


Wyjechałam na lato,
tęsknię, jakby na lata.
Co dnia dzwonisz,
noc beze mnie koszmarem.


Word pokazuje mi w Twojej wersji 35 użytych wyrazów,
po skróceniu zostało ich zaledwie 14, czyli dużo mniej, niż połowa.

A teraz skupmy się na treści. Co ubyło Twojej wersji, poza: a, tak, Tobie, Twój, Ty, hen, jakby, bo...?
Otóż nic, a nawet, jakby przybyło... poezji :)

Zamiana "w lato" "na lato" daje ciekawą konotację - jedno lato, czyli wakacje, zamienione na wiele lat.
Dlaczego tak się stało? Podpowiedź mamy w drugim wersie: z powodu tęsknoty.
Tęsknota sprawia, że czas płynie wolniej. To co miało być chwilą i to przyjemną, przeciąga się w nieskończoność i staje się udręką.

Teraz przyjrzyjmy się przyczynie owych aberracji psychiczno -czasowych:
w trzecim wersie zostaje wprowadzony On. Ten za którym tęskni Peelka.
Okazuje się, że tęskni tak samo jak Ona, choć nie jest o tym wprost napisane (więc poezja ;)).
Okazuje się, że On dzwoni do Niej codziennie. Za dnia, a nocą... noc jest dla Niego cierpieniem, wręcz koszmarem bez Niej.

Nie używając słów, zapis mówi, że skoro dla Peelki lato rozłąki trwa tyle, co całe lata - tym samym On jakby też przez całe długie lata dzwoni do Niej za dnia, a nocą cierpi. Jego czas został spleciony za sprawą miłości z Jej czasem i wlecze się tak samo niemiłosiernie.

Moim zdaniem zapis zyskał poetycko, mimo że został skrócony 2,5 raza poprzez pozbycie się zbędnego placebo.
Oczywiście to tylko przykład, ilustracja do naszej rozmowy, co rozumiemy poprzez placebo i jego zgubny/lub nie wpływ na poezję :)

Pozdrawiam.

[Oxyvia]

Nie zgadzam się z Twoją oceną tych dwóch wersji wiersza. Nie podoba mi się takie skrócone do minimum pisanie, przypomina mi bełkot, nieumiejętność wysławiania się, ubóstwo słownictwa, zatrzymanie się w rozwoju językowym w wieku lat sześciu mniej więcej. Jest tu też powtórzenie, które sprawia wrażenei błędu stylistycznego i przerażającej nieumiejętności wysławiania się (wiem, że tak nie jest, ale takie to robi wrażenie). Taki zapis jest nienaturalny dla języka dorosłego człowieka.
A to, co wyrzuciłeś: a, tak, Tobie, Twój, Ty, hen, jakby, bo - są to potrzebne słowa i gdyby tak nie było, nie zaistniałyby wcale w mowie. W moim wierszu zaś szczególnie ważne i ciepłe są te słowa spośród wyrzuconych: Tobą, Tobie, Twój, Ty, hen, jakby. Bez nich ten wiersz jest o wiele uboższy. A więc traci na poetyckości.
Pozdrawiam.

[Sokratex]

Mam nadzieję, że się nie uraziłaś? :) Mam bowiem jeszcze jedno ciekawe pytanie, które mnie nurtuje:
jak w takim razie odróżnić poezję od prozy?
Powiedzmy, na podstawie prasowej notatki, którą przeczytałem przed chwilą na Wirtualnej Polsce,
układam wiersz:



Notatka

Nie ma Miła Cię tutaj, więc tylko napiszę,
że z tęsknoty bez Ciebie trochę więcej czytam...
Czy słyszałaś np. ten wybuch w Afyon,
gdzie doszło do eksplozji? Podmuch życia zrywał,

co najmniej (jak podaje burmistrz miasta, Coban)
dwudziestu i pięciu z tureckich Sił żołnierzy,
zaś ośmiu okaleczył. A straż ratunkowa
jeszcze gasi pożary - dzielni bohaterzy

dwoją się i tak troją, jak my w swoich listach,
choć tam były granaty, u nas słowa, słowa...
i żadnego Ratunku. - Jak w podobnych zgliszczach
mam mą Miłość ocalić, lub... kto mnie pochowa?




"Co najmniej 25 tureckich żołnierzy zginęło, a ośmiu zostało rannych w wybuchu w składzie amunicji, do którego doszło w środę wieczorem w mieście Afyon na zachodzie kraju - poinformowało dowództwo sił zbrojnych Turcji.

Jak podają lokalne media, potężna eksplozja miała miejsce około godz. 21 (godz. 20 czasu polskiego) w magazynie, w którym przechowywane były granaty. - Do eksplozji doszło w magazynie granatów na terenie należącym do Tureckich Sił Powietrznych - poinformował Burhanettin Coban, burmistrz Afyon.

Na terenie jednostki wojskowej jeszcze rano szalał pożar. Na miejsce wypadku przybyły karetki pogotowia, strażacy i ekipy ratunkowe - poinformował serwis Hurriyet Daily News."

http://bit.ly/Qo6Pqt


Co z tego wynika? Że właściwie to można trzaskać jeden taki wiersz za drugim :)
Wystarczy przeglądać prasę i czytać artykuły, poczynając od zwykłych wiadomości,
po naukowe doniesienia na temat Końca Świata, itp.
A najlepiej coś, co wszystkich akurat interesuje. Jak na chwilę obecną doniesienia z Afyon.

Pozdrawiam

[Nata_Kruk]

Sonety rzadko goszczą na forum, ten zaciekawił treścią.
Pozdrawiam.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No pewnie, że można. Na każdy temat można trzaskać jeden wiersz po drugim. Zwłaszcza, jeśli na każdy temat ma się coś ciekawego do powiedzenia. No i jeśli ma się talent mówienia poezją, czyli do niekonwencjonalnego pokazywania różnych zjawisk.