Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kastaniety drgnęły ostro rytmem tańca,
już falbany ułożone twardo-miękko.
ona czujna od obcasów aż po palce:
biodra, brzuch, harmonia ruchu, żywe piękno.

figurami, okutymi srebrnym dźwiękiem,
tańczy stukot własnych burz, rwanych powrotów,
na wachlarzu z fiszbinami drży obłędnie
każda z kropel, tylko nie wiem, łez czy potu.

w tle rozbrzmiewa jego śpiew jak krzyk indora,
jakby nagle uwolniony głos rozpaczy -
temperament powołany dla wieczoru,
jak powoje błędnych snów jej giętkie znaki.

struny gitar napinają talię sukni,
ręce lecą nad głowami jak gołębie,
i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem,
obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej.

nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic.

31.08.2012.

Opublikowano

Anno, znowu doskonały wiersz oddający istotę i ideę flamenco.
"i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem,
obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej.

nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic."

Cytowane wersy doskonałe, poruszyły mnie najbardziej.
Pozdrawiam serdecznie.
J.

Opublikowano

Witaj Aniu!
czytam i "zaczarowana"pięknem przekazu -opisami , ale jest jeszcze dugie denko, podmiot liryczny- walczy; wytupuje,"..każda z kropel, nie wiem, łez czy też od potu..." -emocje grają , ,,!
A puenta płonie ..."nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic. "

Zabieram!
'Pozdrawiam Aniu serdecznie!

Opublikowano

Fajne. Ale mam dwie uważki:
1. "jego śpiew jak krzyk indora" - to brzmi komicznie i szyderczo, wręcz satyrycznie, wcale nie romantycznie; czy tak miało być?
2. "figurami, okutymi srebrnym dźwiękiem,
tańczy stukot własnych burz, rwanych powrotów,"
- tutaj łamie się rytm z powodu złęgo rozmieszczenia akcentów i wyrazów jedno- i dwusylabowych; a rytm w takim wierszu (regularnym, i to o tańcu z pieśnią) jest niezwykle ważnym składnikiem.
Reszta podoba mi się, chociaż konwencjonalna. A może właśnie dlatego?

Opublikowano

Ten wiersz aż się prosi o muzyczny komentarz i to musi być meksykańska piosenka "Malaguena Salerosa ".

Wersja hiszpańska:

http://www.youtube.com/watch?v=rHS0wzvJ-jI

i meksykańska, którą lubię najbardziej:

http://www.youtube.com/watch?v=EDDRP6dLDhk


Pozdrawiam,
Marlene.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...