Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

*** (dziewczynka)

Sokratex

Przez Sokratex
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sokratex

Sokratex

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.







Ale u mnie jest przede wszystkim obraz i warto sobie ten zapis wyobrazić graficznie, ewentualnie potem dywagować nad jego warstwami metaforycznymi, po Sąd Ostateczny włącznie :)


Mamy więc dziewczynkę ubraną na biało, powiedzmy nawet (chodzi o zwrócenie uwagi na kontrast i świeżość) taką:

http://tnij.org/ru3k

tylko przechodząca obok, czy nawet idącą po:

http://tnij.org/ru3c


Jak poznać, gdzie kamienie mają północ, nie trzeba tłumaczyć podróżnikom, co prawda zazwyczaj po słowach, ale jednak? ;)


Pozdrawiam

i jeszcze raz - dla sympatycznej pani Piegowatej - tym razem wersja oryginalna:

http://tnij.org/ru3t


Sokratex

Sokratex

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie, to był taki pocałunek w rękę, wyraz szacunku :)
Czy rzeczywiście już do reszty zatraciliśmy to,
co zawsze było zwyczajne i takie nasze - polskie?

http://bit.ly/Pec61c
Sokratex

Sokratex

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



W takim razie służę adresami :)
Jak już się z nimi uporają, chętnie wskażę następne:

http://bit.ly/SeHpOm

http://bit.ly/SeGWvA

http://bit.ly/SeHku9

http://bit.ly/SeIeGU

http://bit.ly/SeJb1Q

http://bit.ly/SeJSIA

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aniat.
      Grudniowa cisza

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • A.Between
      Mapy bez powrotu

      Przez A.Between · Opublikowano

      Szukałem balsamu — na blizny, na echo dawnych ran; nostalgia, jak woda w starych kadziach, rozlewa się po grudniowym niebie.   Chłód spuszcza głowę, rozkłada woal szronu, szepcze do siebie po cichu i nie patrząc w przód — idzie dalej.   Na parapecie czarny kot jak przecinek w zdaniu dnia, straszy sikory drżeniem ogona, jakby bronił tajemnicy zimy.   Bo czasem najgłębsze ukojenie znajduje się dopiero wtedy, gdy odczytasz własne rany jak mapę powrotu do siebie.   Wiesz kiedy nasze dłonie spotkają się w pół drogi, zgaśnie ciężar zim lecz błogi rytm nigdy nie wróci.   I co wtedy ? Czy już bez lęku przyjmiemy swoje słowa, jakby bliskość była pieśnią, nową prostą formułą - zostań.    Boję się odpowiedzi, bo może nie będzie w niej gwarancji może bliskość nie być hymnem lecz zgodą na brak melodii.
    • violetta
      Zaklęcie

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius anioł ze mnie taki szybko gojący:) noga już prawie nie boli, może troszkę, w nocy się budziłam, czułam równie, już jest stabilna noga:)
    • infelia
      Pokuta

      Przez infelia · Opublikowano

      Dwadzieścia lat w ciemnym lochu. Dwadzieścia lat odbijania się niczym Piłka od krat i stalowych wrót. Ocierania się o szare betonowe ściany   Na spacerniaku, jak na wybiegu dla psów. Klawisz na klawiszu brzęczał głośno, Choć nie było tam pianina ni akordeonu. Dzisiaj siedzę na kamieniu polnym,   Sama jak palec u ręki, łzy leję, łkam Na widok słońca, które chowało się Przede mną ze wstydu przez tyle lat. Nawet teraz, gdy rzucę okiem wokoło,   Nie widzę swego cienia, nawet śladu, Jakby mnie nie było; czy zostałam duchem Niewidzialnym, nocną zjawą, marą? Dłubię patykiem w ziemi, rozmyślając   Co dalej, jak wstać na nogi, gdzie iść? Świerszcz w trawie dla mnie nie zagra, Kundel ze wsi wyszczerzy tylko kły. Powlokę się przed siebie, mocno trzymając   Swoje łachmany, nim odbierze je złośliwy wiatr, A błotnista ziemia wessie drewniane chodaki. Mój cały dobytek zebrany w te stracone I przespane dwadzieścia ostatnich lat. @infelia Inspiracją - serialowa Pati.
    • Rafael Marius
      Zaklęcie

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiele na to wskazuje.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...