Golem

[Bronisław Jaśmin]

Wziął błoto i ułożył z ludzkiej twarzy zagadkę,
której zmarszczki starców jak dotąd nie potrafią rozwiązać.
Przez dni przepływają obłoki, a wilki wołają w lasach
za kosmicznym golemem nie do rozłupania.

W odległych konstelacjach księżyc buduje szałasy,
dopóki wilczyca nie zejdzie sama z Kapitolu
i z wymion nie rozcieńczy rzymskich mitów w Tybrze.

Woda płynąc rozdzieli legendy od prawdy,
a rzeka zachowa pokłady powiastek w kieszeniach.

Europejskie prowincje - golemem jest światło,
ten mistrz pośród malarzy, który zamknął w lustrach
ród kamieni - rodzinę od setek pokoleń.
W owalu szkła tkwi wyraz - golem z krwi i kości,

zaszyty skórą. Przestanę przyglądać się sobie
i wyjdę z przedpokoju, więc zniszczę golema,
co beze mnie nie może egzystować w lustrze,
bo duch i światło nie mają własnego odbicia.

Zegarek - golem czuwa, ciało jest golemem.

[Mirosław_Niewierszyn]

W moim odczuciu, przegadany, aż ciężko się czyta.

[Mithotyn]

http://www.poezja.org/wiersz,79,137632.html