Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wędrownemu IV

Anna_Para
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Anna_Para

Anna_Para

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

(Prezent)

lubię się odbijać w twoich oczach.
jestem o jakieś sto zmartwień wstecz ładniejsza.
przekształcam najtrudniejsze równania,
żeby później tęsknić jeszcze bardziej.

rzeźbić się w twoich dłoniach.
zanim się im powierzę, widzę, jak przechylasz
głowę z figlarnym pytaniem chcesz mnie
jeszcze raz poprowadzić?

rozpościerać się, zamierać
w oczekiwaniu na odpowiedź,
dlaczego przy tobie mam w oczach blask
świata odbitego od srebrnej folii.

2./3. listopada 2011.

Anna_Para

Anna_Para

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Niewiniątku,

masz rację! Dziękuję Ci bardzo. Tak się cieszę, że zauważyłeś!!!

Widzisz: wierszyk starutki, sama jeszcze ciągle się uczę.

Cieplutko,

Para:)

Ps. Poprawione, i dodatkowo - jest "świata" zamiast "światła".

Kaliope_X.

Kaliope_X.

Opublikowano
Opublikowano

zmiana na lepsze (czytałam wcześniej).
proste myśli, zapisane z taktem, wyrafinowaniem i powściągliwością.
tak odbieram Twój wiersz, Anno, pozostawiając trochę niedopowiedzenia - zabieram i wypełniam refleksyjną przestrzeń.
każdy człowiek ma w sobie jakąś tajemnicę - blask świata odbitego od srebrnej folii. tak!!

pozdrawiam,
in-h.

Anna_Para

Anna_Para

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kaliopku,

cieszę się, że zauważyłaś poprawki. Ciągle poprawiam stare wiersze, o ile zauważę sens, by je ożywiać, odświeżać je w sobie - dla Czytelnika.
Dlatego wdzięcznie się kłaniam i cieszę się, że Innocenty zauważył, a i Ty - także.

Cieplutko,

Para:)

Janusz_Ork

Janusz_Ork

Opublikowano
Opublikowano

Twój cykl, Anno, jest wspaniały. I jak się czyta wszystkie jego części,(te które udostępniłaś czytelnikowi) wynurza się coraz więcej treści. Przekaz nabiera rozmachu. Co do stylu nie pisnę słowa, bo, jak to u Ciebie, mistrzowski. Czytam z przyjemnością i czekam na dalsze części. Pozdrawiam serdecznie.
J.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Pokój 213

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • Bożena De-Tre
      Pokój 213

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Relsom
      Wino

      Przez Relsom · Opublikowano

      Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • Berenika97
      Skrzynia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • yfgfd123
      Pierwszy romans cz.2

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...