w kartki chwytam biel

[Sebek..._]

pustka próbuje mnie znależć
wyłuskać mi duszę
z labiryntu osiedli i działek
ulic
bez imion
bez nazwisk
tych samych
kwietnych pól wyobrażni
gdzie próbowałem złapać
pijane marzenia
chichoczące córy szczęścia
odurzone winem młodości

teraz ta pustka wytycza mi szlak
dopada mnie łatwo
bezbłędnie
zastanawiając
czy gdzieś na dnie
to ja jej zimna pożądam
i strachu

zalany łzami triumf
gdy kopiąc znajduję
całą autobiografię fałszu
drobnym maczkiem
grubą i ciemną jak noc

[Judyt]

hm...pod cieniem sytuacji bez wyjścia pisany,
uwięzi, tylko kartka biała- daje ukojenie, tak odczytuję
J.