nadzieja

[Kraft_]

w moim szkicowniku tam gdzie rosną dzikie róże
na zielono wytwarzałem światy w wersjach roboczych
dla ciebie rysując klucze na zakręcie
zmagałem się z zamkiem pachnących listów
by otworzyć powoli drzwi i wpuścić jej blask do środka

rozkwitła dostojnie ptakami wśród drzew
obierając sobie za cel inny punkt postrzegania
sięgnęła poza horyzont nienazwane nazywając drogą

obiecała już nigdy nie mówić do widzenia
wzniecając lato na pograniczu uniesień
nie wciskała tandety wszystkimi zmysłami
promując kwiaty dla wrażliwych
mówiła że niebo jest niebem nawet jeśli wojna
a niepewność podpisała imieniem naszych dzieci

nie pozwól jej zwiędnąć

[Anna_Para]

Czytam poprawiony - jest lepiej.

Nadzieję - zawsze wdzięczny temat, ładnie poddałeś personifikacji.

Ta strofa podoba mi się najbardziej:


rozkwitła dostojnie ptakami wśród drzew
obierając sobie za cel inny punkt postrzegania
sięgnęła poza horyzont nienazwane nazywając drogą

ale całość biorę sobie mocno pod rozwagę. Pozdrawiam,

Para:)

[Kaliope_X.]

już w pierwszym wersie odnajduję dwa swoje wiersze, dlatego czuję się tutaj jak "u siebie".
klimat utworu sprzyja refleksyjnemu prowadzeniu myśli, rozkwita z nią w kolejnych obrazach, zatrzymuje, by się zapatrzeć i płynie dalej, pociągając za sobą.
w żadnym miejscu papier szkicownika nie jest wytarty.
nadzieja, tak wrysowana wtapia się w tło każdego "stającego się" nieba. nie "wzruszy" jej pogoda pachnących listów.
nie zwiędnie kwiatami dla wrażliwych. zachowa czerwień dzikich róż, bez do widzenia...

zabieram go sobie, bez pytania :)

pozdrawiam,
in-h.

[teresa943]

nadzieja ...jakże mi bliski temat! trzeba nieustannie ją "podlewać", aby nie zwiędła - dopóki "ona" żyje, niebo jest niebem nawet jeśli wojna

bardzo "budujący" wiersz
:)

serdecznie pozdrawiam - Krysia

[Nata_Kruk]

Kraft, Twoja "Nadzieja" jest bardzo przemyślanym wierszem.
Każde słowo wiąże się w łańcuch myśli, który wiedzie przez wszystkie wersy. Bez uwag.
Pozdrawiam... :)

[Roklin]

Od razu skojarzyło mi się z wierszami Kaliope :) Ładny, refleksyjny obrazek, pełen zadumy nad światem z przemykającym pomiędzy kolejnymi myślami motywem przewodnim.

Cóż, stracić nadzieję... to stracić wszystko...

Bliski, budujący wiersz, ujął i wzniósł :)

Ciepło pozdrawiam :)