Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

płonące serce już rozum ugasi
zwłaszcza gdy ranek rozdziera samotność
przeżyte chwile w barwie wieloznaczeń
znikną w otchłani co zwie się markotność

o nic nie proszę bo nie ma powrotów
świętych porządków nikt nie będzie burzył
było minęło świat jeszcze nie gotów
zaakceptować słabość zwykłych ludzi

mosty ze wspomnień zniszczy wiatr wydarzeń
a domek uczuć jak słomy garść spłonie
lecz mamy prawo do najskrytszych marzeń

zbyt racjonalni dalecy od tonięć
czas już funduje zmarszczki naszym twarzom
wir obowiązków złe przeżycia wchłonie

Opublikowano

lubisz "postawić antytezę" i swoją sprawnością budzisz moje zadowolenie.
potrzeba było "Próbie", takiego rozwinięcia - spojrzenia z lepszej perspektywy.

dziękuję. bardzo mi miło zostawić tu kolejny szczery! uśmiech, również za formę i rytm, rymy i podjęty temat.

pozdrawiam,
in-h.
:)

P.S. jeśli mogę, w drugim wersie trzeciej napisałabym a domek uczuć garścią słomy spłonie
a w drugim wersie czwartej: ... naszym twarzom. ale to tylko sugestia.

Opublikowano

podoba się ogólnie bo mądry , dojrzały . Dałbym gasi zamiast ugasi , bo z dalszej części wynika zgoda na nieodwracalny proces ... W ósmej napisałbym tak : zaakceptować słabości szarych ludzi ... I trochę zgrzytają dwie ostatnie ... Pozdrawiam , Czarek :-)

Opublikowano

Jacku popłynęłeś z nutren,,,życia ,szczery , do bólu , codzienny a tak niecodzienny wiersz, jak wszystkie Twoje!
Ujęlo mnie :
"mosty ze wspomnień zniszczy wiatr wydarzeń
a domek uczuć jak słomy garść spłonie
lecz mamy prawo do najskrytszych marzeń"
Serdecznie!
Hania
+; wiersz zabieram!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przez całe życie jestem przekorny
i napiszę więcej
właściwie postanowiłem od jakiegoś czasu nie pisać aby nabrać do tego całego swojego wierszowania klub wierszoklectwa odpowiedniego dystansu ale dzięki Tobie się nie da, prowokujesz i dobrze.

byłem teraz dwa dni na poezji śpiewanej w Olsztynie i doszedłem do wniosku że tam jest nie tylko poezja śpiewana ale i wierszoklectwo śpiewane (rymy typu będzie wszędzie, metaforyka w zaniku) cieszące się zresztą dużym uznaniem. Już ponad trzydzieści lat temu pan W. Młynarski zauważył, że teksty piosenek w większości piszą „tekściarze” i jeśli robią to dobrze to chwała im za to.
Dla równowagi Olsztyna powinny gdzieś w Polsce odbyć się koncerty śpiewających wierszokletów, może to i ciężko przyznać się że się jest wierszokletą ale jeśli robi się to dobrze to kto wie, jest przyszłość.

Jeśli bym tu na orgu powiedział, że większość z nas to wierszokleci uprawiający poszatkowaną prozę poetycką to sympatyków bym zraził więc nic nie mówię i pozostawiam temat każdemu czytającemu do przemyślenia

Pozdrawiam Jacek
ps dzięki za sugestie z jednej skorzystałem
Opublikowano

Jacku najpierw trzeba doswiadczyć,,,a potem ,,,odniesc się do przekazu!
Przecież, jesteśmy , rożni , a może na zbyt różni!
Czas na szczęscie , nie omija kazdgo z nas ,,,jest bezwględny :

zbyt racjonalni dalecy od tonięć
czas już funduje zmarszczki naszym twarzom
wir obowiązków pozwala zapomnieć

Pozdrawiam!
Ja

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



z takiej prowokacji mogę się tylko cieszyć! i ta świadomość jeszcze bardziej mnie motywuje. miło jest wiedzieć, że moje wiersze mogą inspirować. dziękuję.

natomiast co do wierszoklectwa i tekściarstwa, to tak, jak pisałeś, lepiej pozostawić temat do przemyśleń każdemu czytającemu, z wielu względów.
podzielę się jednak pewną refleksją... co prawda nie pamiętam czasów sławy tego zespołu, ale dla mnie niedoścignionym wzorem "tekstopisarza" piosenek w najlepszym wydaniu, jest Bogdan Loebl... ale muzyki, jaką grał Breakout, już dzisiaj nie ma. i takiej treści w piosenkach. (a poezja śpiewana to Marek Grechuta, niezmiennie!...)

wiele ważnych słów i myśli, Jacku, w Twojej wypowiedzi. jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
pisz, to polubię "prowokować", choć do tej pory to słowo było mi obce :)

in-h.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


w wir obowiązków porwało cię życie
należycie nie dajesz mu wytchnąć
i zmarszczkami zasłaniasz się skrycie
jak muchę po łapkach muszę cie pacnąć!!!:):)
witaj Jacku!!!

zabieram twój wiersz do ulu!!! z pozdrowieniami
Opublikowano

Jacku, napiszę krótko: czytałem, znalazłem paralele do życia duchowego mojego peela, dlatego wiersz mnie "wziął".
"o nic nie proszę bo nie ma powrotów" - z tym najtrudniej się czasem pogodzić. Pozdrawiam.
J.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   i co takiemu fachowcowi można zrobić :)   teraz w telewizorze leci polski film - poszukiwany, poszukiwana.   była scena w której żona mówi do męża: " zabic cię kretynie to mało".   nic nie sugeruje, ale........   Aluś, nie denerwuj się :)         @huzarc   jak zwykle świetny komentarz. dziękuję.       @KOBIETA   i tutaj się z panią, Pani Kierowniczko zgadzam - miłość jest ponad ciemnością !!!!!!   dziękuję Dominiko :)))))      
    • @huzarc   odpowiem  na postawione pytanie wg. własnego rozumienia wiersza. w świetle dziedzictwa Twojego Ojca, możesz zostać kimś, kto łączy dwa światy : Realistą i Budowniczym Dziedzictwo Ojca : Twoja "metryka" daje Ci głęboko zakorzeniony realizm. Strażnikiem Pamięci i Tłumaczem Dziedzictwo Ojca : Wiesz, jak szybko zapomina się o pracy pokoleń. Człowiekiem Wolnym i Świadomym Dziedzictwo Ojca : Twój Ojciec wywalczył dla Ciebie najważniejszą rzecz - możliwosć wyboru.   konkludując. z taką metryką możesz zostać nie tylko "mądrym Europejczykiem", ale Europejczykiem Mądrym o FUNDAMENTY. masz siłę i doświadczenie pokolenia, które zbudowało   wszystko, a to w nowoczesnym świecie staje się coraz rzadszym i cenniejszym kapitałem.   bezcennym !!!!
    • Pijanym krokiem przeszedłem Rubikon. Usiadłem na brzegu zanurzając oczy w bezkresie zimnego nieba. Wspomnienie lata rozbija się o chmury wyrzutów sumienia.   Widzę twój beztroski uśmiech rozproszony teraz między kroplami jesiennego deszczu. Spojrzenie rzucone ukradkiem, wbrew sobie, zawieszone w próżni.   Chciałbym ich dotknąć, a potem oprawić w ramkę z wiśniowego drewna. Drżącymi palcami złapać ostatnie słowo, zjeść je z gryczanym miodem i odlecieć z kluczem dzikich gęsi.
    • @Migrena  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Listopadowe mgły pochłaniają światło …ale miłość ?! Ona jest ponad ciemnością, czasem i przestrzenią :) ślicznie napisałeś Migrenko ! I to nie jest nic ! To jest wszystko ! :) 
    • Ten wiatr, zwykłam słuchać jak się wzmaga Boskim szczęściem upojona; Mogłaś widzieć, że się ze łzami zmagam, Lecz płakałam zachwycona.   Uwielbiałam, gdy leżąc w samotności W długą, ciemną zimową noc,  Śniłam nadzieje i szczere radości, Których w dzieciństwie znałam moc.   I och, one lepsze niż wszystko były, Co przynieść mogą przyszłe dni, Niczym gwiazdy w niebo się wzbiły, Do dziś ich światło jasno lśni.   I Emily (1839): That wind, I used to hear it swelling With joy divinely deep; You might have seen my hot tears welling, But rapture made me weep.   I used to love on winter nights To lie and dream alone Of all the hopes and real delights My early years had known.   And oh! above the best of those That coming time should bear, Like heaven's own glorious stars they rose, Still beaming bright and fair.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...